Павел Вент: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: вайсков → ваенн (3), эвакуяв → эвакуірав, (17 чэрвеня 1880, → ({{ДН|17|6|1880}},, Менск → Мінск, я у → я ў, У час → Падча using AWB
др арфаграфія, стылявыя змены
Радок 1:
'''Павел Вент (Вэнт)''' ({{ДН|17|6|1880}}, Мінская губ. — {{дата?}}) — генерал-маёр [[БНР]].
 
Нарадзіўся ў шляхецкай лютэранскай сям'і. Скончыў Кадэцкі корпус, Міхайлаўскае артылерыйскае вучылішча, Электра-тэхнічныя курсы (інстытут), Ваенна-аўтамабільную школу, Мікалаеўскую ваенную акадэмію з дадаткўовымдадатковым курсам Генеральнага штаба. Падчас [[Грамадзянская вайна ў Расіі|Грамадзянскай вайны ў Расіі]] — начальнік штаба Заходняй (Беларускай) арміі, камандзір Крымскага коннага палка. Быў у прыязных адносінах з ген.генералам Сакіро-Яхантавым, галоўным інспектарам па фарміраваннюфарміраванні ДабраахвотніцкайДобраахвотніцкай арміі. Пасля выдзялення, са згоды французаў, Урадам УНР сродкаў на фарміраванне беларускіх часцей, у Адэсе пачалося фарміраванне беларускай дывізіі, яе камандзірам быў прызначаны П. Вент, якому ўнеўзабаве хуткімпрысвоілі часе прысвоілігенеральскі чын генерала<ref>Архівы Беларускай Народнай Рэспублікі… Т. 1, кн. 1. — С. 552.</ref>. Камандзір Асобнай беларускай дывізіі на поўдні Расіі і прадстаўнік БНР пры штабе войсквойскаў Кааліцыі. Падчас эвакуацыі ў канцы сакавіка — пачатку красавіка 1919 г. французаў і «дабраахвотнікаўдобраахвотнікаў» з Адэсы, павінна быламусіла эвакуіравацца і беларуская дывізія, аднак камандзір дывізіі П. Вент застаўся ў Адэсе і перайшоў на бок бальшавікоў. Бальшавікі на базе дывізіі пачалі фарміраванне беларускай савецкай брыгады, якая хутка налічвала ўжо 10 тыс.тысяч Камандаваўбайцоў, камандаваў брыгадай генерал П. Вент. Нацыянальна настроеныя афіцэры выступалі за перадыслакацыю брыгады ў Мінск, каб выбіць адтуль бальшавікоў, але гэта не было дазволена, у Адэсе пачалося паўстанне М. Грыгор'ева, да якога прымкнуў П. Вент. Паўстанне аднак
было падаўлена і Венту прыйшлося ўцякаць, а брыгада была адпраўлена на фронт<ref>Архівы Беларускай Народнай Рэспублікі… Т. 1, кн. 1. — С. 553.</ref>. Інструктар Генеральнага штаба Літоўскай арміі і вайсковы райцарадца пры [[Вайскова-дыпламатычная місія БНР у Латвіі і Эстоніі|Вайскова-дыпламатычнай місіі БНР у Эстоніі і Латвіі]], генерал-маёр БНР. Быў асабіста ўпаўнаважаны [[Рада народных міністраў БНР|Радай народных міністраў БНР]] весці перамовы з урадам Эстоніі пра прызнанне Эстоніяй незалежнасці БНР і пра пасярэдніцтвапасрэдніцтва Эстоніі і перамовах з урадам Савецкай Расіі. Вёў ліставанне з каміндзірамкамандзірам [[Асобны атрад БНР у Эстоніі|Асобнага атрада БНР у Эстоніі]] — генералам [[С. Булак-Балаховіч]]ам па пытаннях фарміравання атрада.
 
{{зноскі}}