Баляслаў V Сарамлівы: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Біяграфія: вырашэнне неадназначнасцей using AWB
др стылявыя змены
Радок 22:
}}
 
'''Баляслаў V Сарамлівы''' (''Калішскі''; {{lang-pl|Bolesław Wstydliwy}}; {{Дата нараджэння|21|6|1226}} — {{Дата смерці|7|12|1279}}) — [[Польшча|польскі]] князь ([[1243]]—[[1279]]), прадстаўнік дынастыі [[Пясты|Пястаў]]. Сын [[Лешак Белы|ЛешакаЛешка Белага]] і Гржыміславы Луцкай.
 
== Біяграфія ==
Ва ўзросцеУ 13-гадовым гадоўузросце ажаніўся з 15-гадовай Кунігундай (Кінгай), дачкой [[Венгрыя|венгерскага]] караля [[Бела IV|Белы IV]]. Пасля Кунігунда адрозніваўсявылучалася надзвычайнай набожнасцю і ўстрымлівалася ад шлюбных адносін. Рэлігійныя перакананні Баляслава не дазвалялі яму мець пазашлюбнуюпа-за шлюбную сувязь, тактаму штодзяцей нашчадства ўу яго не было. Менавіта паз гэтай прычынепрычыны Баляслаў атрымаў мянушку «Сарамлівы».
 
З дзевяцігадовага9-гадовага ўзросту валадар [[Малая Польшча|Малой Польшчы]] сярод дзяржавы, якая распалася на ўдзелы. Узыйшоў на прастол пад апекай князя [[Вялікая Польшча|Вялікай Польшчы]] ([[Горад Гнезна|Гнезна]]) [[Генрых I Барадаты|Генрыха Барадатага]]. У [[1241]] годзе пасля бітваў з манголамі [[Бітва пры Хмельніку|пры Хмельніку]] і [[Бітва пры Легніцах, 1241|пры Легніцах]] і выгнання з Кракава свайго дзядзькі Конрада Мазавецкага стаў кракаўскім князем, гэта значыць заняў дамінуючую пазіцыю сярод удзельных князёў. [[Кракаў]], разбураны татарамі, быў ізноў адбудаваны. У [[1245]] годзе Баляслаў V паслаў войскі на дапамогу венграм, але яны былі разбіты ў [[Яраслаўская бітва|Яраслаўскай бітве]]. У 1259-60 гадах манголы на чале з [[Бурундай|Бурундаем]] ізноў уварваліся ў Польшчу разам з войскамі галіцка-валынскіх князёў, якія аддалі перавагу супраціўленню сумесны паход на захад.
 
Эпоха Баляслава V адзначылася не толькі [[Мангольскія ўварванні ў Польшчу|вайной з манголамі]], але і аддзяленнем [[Сілезія|Сілезіі]] ад Польшчы, унутранымі разладамі, у выніку якіх вельмі аслабела княжацкая ўлада, а ўплыў арыстакратыі і духавенства, наадварот, узмацніўся. У выніку ўнутранай бязладзіцы і знешняй пагрозы Баляславу V прыйшлося бегчы з краіны.