Антанін Пій: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др стылявыя змены |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Пачатак кіравання: арфаграфія, replaced: дміністратыўн → дміністрацыйн using AWB |
||
Радок 43:
=== Пачатак кіравання ===
[[File:Aureus d'Antonin le Pieux.jpg|thumb|Антанін Пій на манетах]]
Калі ў 138 г. памёр [[Луцый Элій Цэзар]], прыемны сын і спадчыннік [[Адрыян]]а, выбар апынуўся на Антаніне, які пасля доўгіх разважанняў прыняў пасаду. 25 лютага ён быў усыноўлены Адрыянам, атрымаў паўнамоцтвы [[трыбун]]а, а хутка і вышэйшую
Кіраванне Антаніна пачалося з некаторых складанасцей. Калі ён падаў просьбу аб абагаўленні свайго папярэдніка і афіцыйным прызнанні яго дзеяў, [[Сенат, Старажытны Рым|Сенат]] праявіў нязгодлівасць па абодвух пытанням, памятаючы аб тым, што Адрыян скараціў паўнамоцтвы сенатараў, а некаторых пакараў смерцю. Нарэшце, асцерагаючыся ўмяшальніцтва войска ў выніку няўдачы гэтай спробы новага кіраўніка, сенатары састумілі, але дамагліся адмены непапулярнага інстытута выязных суддзяў, якія дзейнічалі на тэрыторыі самой [[Італія|Італіі]]. У далейшым уважлівае стаўленне Антаніна да сенатарскага класу прынесла яму прыхільнасць сенатараў, нават тых, хто лічыў сябе лепшымі за імператара па паходжанню і талентах: урэшце яму прысвоімі імя «Пій» («Набожны»), адзначыўшы тым самым яго стараннасць у выкаванні рэлігійнага і патрыятычнага абавязку.
| |||