'''Аляксандр Восіпавіч Сташэўскі''' (Сташэўскі-Стасевіч; {{ДН|24|3|1889|12}}, в. [[Вёска Думічы|Думічы]], [[Капыльскі раён]], [[Мінская вобласць]] — {{ДС|11|12|1938}}) — дзяржаўны дзеяч [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]].
== Біяграфія ==
Скончыў [[Нясвіжская настаўніцкая семінарыя|Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю]] (1911), [[МВПІ]] (1920). У 1911—141911—1914 выкладаў у Рэчыцкім пачатковым прыходскім вучылішчы. У 1-ю[[Першая сусветная вайна|Першую сусветную вайну]] на [[Паўднёва-Заходні фронт, Першая сусветная вайна|Паўднёва— Заходнім фронце]], падпаручнік. Пасля дэмабілізацыі з пачатку 1918 у [[Яраслаўль|Яраслаўлі]] (Расія), удзельнік беларускага нацыянальнага руху, член арганізацыі «[[Маладая Беларусь, 1918|Маладая Беларусь]]». З кастрычніка 1918 у [[Мінск]]у, член [[Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў|Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў]]. У 1919 сакратар прэзідыума педагагічнай рады МВПІ, настаўнік 9-й Мінскай бел. школы 1-й ступені. Адзін з ініцыятараў стварэння ў студзені 1920 [[Беларуская камуністычная арганізацыя|Беларускай камуністычнай арганізацыі]] (БКА), член яе ЦК, уваходзіў у 1-ю Мінскую канспіратыўную «пяцёрку» БКА па арганізацыі антыпольскага падполля і партызанскага руху.
Пасля прыходу бальшавікоў у Мінск у ліп.ліпені 1920 мабілізаваны ў [[Рабоча-сялянская Чырвоная армія|Чырвоную армію]], камандаваў узводам, ротай. З лістапада 1921 сакратар ЦВК і [[Савет Народных Камісараў БССР|СНК БССР]], з ліп.ліпеня 1924 старшыня Полацкага акруговага выканкама, садзейнічаў правядзенню беларусізацыі на далучаных да БССР усходгіхусходніх беларускіх тэрыторыях. З лютага 1926 [[НКУС БССР|наркам унутраных спраў БССР]], з верасня 1928 [[Народныя камісары і міністры юстыцыі БССР|наркам юстыцыі]] і пракурор БССР. Член [[Цэнтральны выканаўчы камітэт БССР|ЦВК БССР]] (1921—311921—1931) і яго Прэзідыума (1921—241921—1924, 1927—311927—1931). Член [[Рэвізійная камісія КПБ|Рэвізійнай камісіі КП(б)Б]] у 1924—251924—1925, ЦКК КП(6)Б у 1929—311929—1931.
У канцы 1930 неабгрунтавана абвінавачаны як удзельнік «антыпартыйнай» групы Ігнатоўскага—Жылуновіча[[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|Ігнатоўскага]]—[[Зміцер Жылуновіч|Жылуновіча]], зняты з пасады і прызначаны старшынёй Бабруйскага райвыканкама. 18.2.1931 выведзены са складу ЦКК КП(б)Б. З восені 1931 загадчык рабфака [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|БДУ]], потым дырэктар Гомельскага сельскагаспадарчага педагагічнага інстытута.
Арыштаваны 27.4.1937. Абвінавачваўся ў «антысавецкай дзейнасці». 29.10.1937 «тройкай» НКВД[[НКУС БССР|НКУС]] асуджаны да [[Смяротная кара|вышэйшай меры пакарання]]. Расстраляны. Рэабілітаваны ў 1957.
