Вязь: Розніца паміж версіямі

Запазычана [[Усходнія славяне|ўсходне-славянскімі]] кніжнікамі ў канцы 14 ст. ад [[Паўднёвыя славяне|паўднёвых славян]] у двух стылях — прыродным і геаметрычным. Першы характарызаваўся наяўнасцю пры літарах раслінных і жывёльных арнаментальных элементаў, другі строга захоўваў геаметрычныя формы [[кірыліца|кірылаўскіх літар]]. Спалучэнне літар ў вязі рабілі рознымі спосабамі -- зліццём падобных частак суседніх літар, падпарадкаваннем адной літары другой, калі памер яе змяншаўся і яна пісалася ўнутры большай літары, не перасякаючы яе элементаў, памяншэннем абедзвюх літар і напісаннем іх адной пад другой і інш. Упрыгожванне арнаментальнымі элементамі служыла для запаўнення пустот, характэрных многім кірылаўскім літарам. Для пісання вяззю звычайна ўжывалі каляровыя фарба, часцей за ўсё [[кінавар]]. На Вялікім княстве Літоўскім у 15—17 ст. вяззю ўпрыгожвалі тытульныя лісты і загалоўкі кніг, ужывалі пераважна ў рукапісных кнігах рэлігійных жанраў («Псалтыр» 16 ст., «ПралогПролаг» 17 ст.), зрэдку ў дзелавой і свецкай пісьменасці (Статут ВКЛ 1566). Друкаваная вязь вядома ў выданнях [[Ф. Скарына|Ф. Скарыны]], [[С. Будны|С. Буднага]], у старадруках 16—17 ст. (Статут ВКЛ 1588, «Дзідаскалія» 1653). У вялікалітоўскай вязі пераважалі элементы расліннага і жывёльнага арнаменту, у маскоўскай -- геаметрычнага.