Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі
Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі (1915—1988) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
| Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 14 лютага 1915 | ||||||||||
| Месца нараджэння | вёска Цімкавічы, Капыльскі раён, Мінская вобласць | ||||||||||
| Дата смерці | 17 кастрычніка 1988 (73 гады) | ||||||||||
| Месца смерці | Масква | ||||||||||
| Месца пахавання | |||||||||||
| Грамадзянства | |||||||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||||||||||
| Род войскаў | авіяцыя | ||||||||||
| Гады службы | 1936—1970 (з перарывам) | ||||||||||
| Званне |
 |
||||||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | ||||||||||
| Узнагароды і званні |
|
||||||||||
Біяграфія правіць
Уладзімір Наржымскі нарадзіўся 14 лютага 1915 года ў вёсцы Цімкавічы (цяпер Капыльскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Пасля заканчэння дзесяці класаў школы працаваў на Маскоўскім механічным заводзе. У 1935 годзе Наржымскі скончыў Ульянаўскую лётна-тэхнічную школу. У 1936—1938 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі. У 1940 годзе ён паўторна быў прызваны ў армію. У 1941 годзе Наржымскі скончыў Ейскае ваенна-марское авіяцыйнае вучылішча. З чэрвеня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны[1].
Да жніўня 1944 года гвардыі капітан Уладзімір Наржымскі быў намеснікам камандзіра эскадрыллі 11-га гвардзейскага знішчальнага авіяпалка 2-й гвардзейскай мінна-тарпеднай авіядывізіі ВПС Чарнаморскага флоту. Да таго часу ён здзейсніў 339 баявых вылетаў, прыняў удзел у 35 паветраных баях, збіўшы 13 варожых самалётаў асабіста і яшчэ 5 — у складзе групы[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 6 сакавіка 1945 года за «мужнасць і гераізм, праяўленыя ў паветраных баях з нямецкімі захопнікамі» гвардыі капітан Уладзімір Наржымскі быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 4036[1].
Пасля заканчэння вайны Наржымскі працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1951 года ён скончыў Ваенна-паветраную акадэмію. З 1958 года — працаваў выкладчыкам спачатку ў гэтай акадэміі, затым у Цэнтральным аэраклубе СССР, Ваенна-палітычнай акадэміі. Кандыдат ваенных навук, дацэнт. У 1970 годзе ў званні палкоўніка Наржымскі быў звольнены ў запас. Жыў у Маскве, працаваў у Вышэйшай камсамольскай школе. Памёр 17 кастрычніка 1988 года, пахаваны на Мікола-Архангельскіх могілках Масквы[1].
Быў таксама узнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, трыма ордэнамі Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[1].
У гонар Наржымскага ўсталяваны яго бюст у Севастопалі[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д е Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі на сайце «Героі краіны»
Літаратура правіць
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
- Вотинцев А. С., Фёдоров Г. Н. В небе Ульяновска. — Саратов., 1984.
- Герои боёв за Крым. — Симферополь: Таврия, 1972.
- Герои огненных лет. Книга 2. М.: Московский рабочий, 1946.