Аляксандр Савельевіч Гаўрыкаў
Аляксандр Савельевіч Га́ўрыкаў (10 мая 1948, ст. Моніна, Нагінскі раён, Маскоўская вобласць — 10 лютага 2022) — беларускі архітэктар.
Аляксандр Савельевіч Гаўрыкаў | |
---|---|
Дата нараджэння | 10 мая 1948[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 10 лютага 2022 (73 гады) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Партыя | |
Член у | |
Працаваў у гарадах | Мінск[1] |
Біяграфія
правіцьСкончыў Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры ў Ленінградзе ў 1972 годзе. З 1972 г. — архітэктар, галоўны архітэктар праектаў у Белдзяржпраекце.
Член КПСС з 1975 года. Член Саюза архітэктараў СССР з 1977 года.
Творчасць
правіцьАсноўныя працы (у аўтарскім калектыве): грамадска-бытавы корпус ГПТВ-31 у Мінску (1975), лячэбны корпус прафілакторыя цэлюлозна-папяровага завода ў Светлагорску (1980).
Узнагароды
правіць1-я прэмія на Усесаюзным конкурсе (1987, у аўтарскім калектыве) за праектныя прапановы архітэктурна-горадабудаўнічага рашэння забудовы Ульянаўскага ўніверсітэта і прылеглых да яго тэрыторый, 1-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе (1988, у аўтарскім калектыве) за лабараторны корпус НДІ ядзерных праблем пры БДУ ў Мінску, дыплом III ступені ВДНГ БССР за праект Рэспубліканскага галіновага вылічальнага цэнтра ў Мінску (1976, у аўтарскім калектыве)
Зноскі
Літаратура
правіць- Гавриков Александр Савельевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)