Антоні Забела
Антоні Забела (памёр у 1776) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч, падчашы ковенскі (1730—1744), маршалак ковенскі з 1744 года, лоўчы вялікі літоўскі (1761—1775), генерал-лейтэнант літоўскіх войскаў[3].
Антоні Забела | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
польск.: Antoni Zabiełło | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ігнацы Ланеўскі-Воўк | ||||||
Пераемнік | Юзаф Забела | ||||||
Нараджэнне |
1710[1] |
||||||
Смерць |
1776[2] |
||||||
Род | Забелы | ||||||
Бацька | Міхал Забела[d] | ||||||
Маці | Ганна з Белазораў[d] | ||||||
Жонка | Соф’я са Шчытоў-Неміровічаў[d] | ||||||
Дзеці | Ганна, Брыгіта, Марыя, Юзаф, Ежы, Шыман, Міхал і дачка | ||||||
Званне | генерал | ||||||
Узнагароды |
Біяграфія
правіцьПрадстаўнік літоўскага дваранскага роду Забелаў герба «Сякера». Сын пісара земскага ковенскага Міхала Забелы і Ганны з Белазораў. Браты — кашталян менскі Шыман і Юзаф Забела.
У 1733 годзе Антоні Забела быў выбраны паслом (дэпутатам) ад Ковенскага павета на элекцыйны сойм[3], дзе падтрымаў кандыдатуру Станіслава Ляшчынскага на польскі каралеўскі прастол[4]. У 1750 годзе ён быў другі раз выбраны паслом на сойм[5]. У 1752 годзе — пасол ад Ковенскага павета на чарговы сойм[6]. У 1754 годзе — пасол ад Упіцкага павета на сойм[7].
У 1764 годзе Антоні Забела быў выбраны маршалкам Ковенскага павета ў канфедэрацыі Чартарыйскіх[8]. У 1764 годзе ён двойчы выбіраўся паслом (дэпутатам) ад Ковенскага павета на канвакацыйны і элекцыйны соймы (падтрымаў кандыдатуру Станіслава Аўгуста Панятоўскага)[9][10][11]. Член вайсковай камісіі Вялікага Княства Літоўскага ў 1764 годзе[12].
У 1767 годзе Антоні Забела стаў членам Радамскай канфедэрацыі[13]. У тым жа 1767 годзе ён быў выбраны паслом ад Лідскага павета на сойм Рэпніна. Антоні Забела ўвайшоў у склад соймавай дэлегацыі, якая была прызначана пад ціскам з боку расійскага пасла князя Мікалая Рэпніна для вызначэння канстытуцыі Рэчы Паспалітай[14].
Узнагароды
правіцьКавалер ордэнаў Белага арла (1761), Святога Міхаіла і Святога Станіслава.
Сям’я
правіцьУ 1744/1748 годзе ён ажаніўся з Соф’яй з Шчытоў-Неміровічаў, дачкой кашталяна мсціслаўскага Юзафа Шчыта-Неміровіча (пам. 1745) і Петранелы Схаластыкі Валадковіч. Ад яе меў дзяцей:
- Ганна, жонка генерал-маёра Тэадора Ласкарыса (пам. 1785)
- Брыгіта, муж — ротмістр Фартунат Гурскі, сын кашталяна жамойцкага Міхала Яна Гурскага
- Марыя, жонка Адама Плятэра
- Юзаф (пам. 1794), гетман польны літоўскі (1793—1794), у шлюбе з Марыянай з Сабалеўскіх (1766—1843), дачкой Мацея Сабалеўскага (1724—1804) і сястрой Валента Фаўсціна Сабалеўскага (1765—1831)
- Ежы, у шлюбе з Марыянай з Сабалеўскіх, дачкой кашталяна чэрскага Валентыя (1724—1800) і сястрой Ігнацыя (1770—1846)
- Шыман (1750—1824), кашталян менскі, у шлюбе з Барбарай з Завішаў
- Міхал (1760—1815), генерал-лейтэнант літоўскіх войскаў
- невядомая дачка, жонка Тадэвуша Коцела.
Зноскі
- ↑ Sejm-Wielki.pl — 2002. Праверана 19 лістапада 2021.
- ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 240.
- ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 2, Województwo trockie XIV—XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2009, s. 675
- ↑ Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 263
- ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 29.
- ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 132.
- ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 242.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 140.
- ↑ Zestawienie według województw, nazwisk, posłów zasiadających na sejmie convocationis 1764 r., Archiwum Państwowe Poznań, Zespół Akta braci czeskich rkps 2105, k. 5.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 102.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 114.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 170.
- ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 227.
- ↑ Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II, s. 319.
Літаратура
правіць- Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705—2008, 2008