Аўрам
Аўрам, пасля Аўраам, Абрам, Ібрагім (іўр.: אַבְרָהָם) — старазапаветны патрыярх, паводле біблейскіх паданняў родапачынальнік яўрэяў і арабаў.
| Аўрам | |
|---|---|
.jpg) | |
| Імя пры нараджэнні | іўр.: אַבְרָם |
| Род дзейнасці | пастух, заснавальнік рэлігіі, прарок |
| Дата нараджэння | не раней за 2167 да н.э. і не пазней за 1792 да н.э. |
| Дата смерці | не раней за 2050 да н.э. і не пазней за 1638 да н.э. |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Бацька | Terah[d][1] |
| Маці | Amasla[d][2] |
| Жонка | Sarah[d], Hagar[d] і Keturah[d] |
| Дзеці | Ishmael[d], Ісак, Zimran[d], Jokshan[d], Medan[d], Midian[d], Ishbak[d], Shuah[d] і Bakol[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў Месапатаміі ў халдзейскім горадзе Ур і з’яўляўся малодшым сынам Фары, дзесятага патрыярха па прамой лініі ад Сіма, сына Ноя. Жывучы сярод паганцаў, гаворыцца ў Бібліі, Аўрам пазнаў ілжывасць іх службы паганскім ідалам і верыў ў адзінага бога, апосталам якога ён стаў. Праследуемы за гэта сваімі суайчыннікамі, ён на 75-м годзе жыцця мусіў пакінуць радзіму і цераз Еўфрат накіраваўся ў зямлю Ханаанскую, абяцаную богам яму і яго нашчадкам. Там Аўрам быў празваны «га-гіўры», што азначала: прыбылы з таго берага ракі, адкуль і пайшла назва — яўрэй. Разам з ім сюды перасялілася яго жонка і пляменнік Лот. Доўга ён качаваў па розных краях, пакуль не пасяліўся ў Хеўроне.[3]
У біблейскім паданні Аўрам падаецца як узор чалавекалюбства, лагоднасці, цярплівасці, міралюбства, бескарыслівасці, цвёрдай і непахіснай веры ў бога, пакоры і глыбокай павагі да яго. Доўгі час ён не меў ад шлюбу з Сарай нашчадкаў. Толькі пад старасць, калі Сары было ўжо 90, а яму 100 гадоў у іх нарадзіўся сын Ісак, які, па сцверджанню Бібліі, стаў прадаўжальнікам роду яўрэйскага племені. Гэткую дамову Бог уклаў з Аўрамам яшчэ да нараджэння Ісака, знешняй праявай дамовы стаў абрад абразання. Пры гэтым Бог змяніў імя Аўрама на Аўраам. Калі Сара памерла, Аўрам ажаніўся ў другі раз і меў яшчэ 6 сыноў, якія разам з Ізмаілам, яго пазашлюбным сынам ад служанкі Агар, сталі родапачынальнікамі розных арабскіх плямён. Сам жа Аўрам, як падаецца ў Бібліі, пражыў 175 гадоў і памёр у Хеўроне, дзе і быў пахаваны.[3]
Мусульмане — арабы, якія лічаць Аўрама сваім родапачынальнікам і ў Каране называюць яго Ібрагімам, яшчэ ў старажытнасці пабудавалі над яго магільным склепам мячэць і аберагалі яе як святыню. Вобраз старазапаветнага патрыярха Аўрама (Ібрагіма) карыстаўся асаблівай павагай і папулярнасцю ў хрысціян і мусульман, для якіх служыў прыкладам найвялікшай набожнасці і праведнасці і аброс самымі разнастайнымі міфічнымі паданнямі і легендамі. Паводле іх, Аўрам займаўся прыродазнаўствам, ведаў хімію, астраномію і іншыя навукі, якія ён вывучыў ад халдзеяў яшчэ на радзіме, а потым распаўсюджваў сярод хананеяў (фінікійцаў) і егіпцян. Сцвярджалі нават, што ён быў вынаходнікам літарнага шрыфту і каляндарных вылічэнняў. У сувязі з гэтымі паданнямі некаторыя старажытныя багасловы атаясамлівалі асобу Аўрама (Ібрагіма) з Зараастрам.[3]
Гл. таксама
правіцьЗноскі
Літаратура
правіць- Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 150. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аўрам- Аўрам // Электронная еврейская энциклопедия — eleven.co.il
