Барысаглебскі Каложскі манастыр (Гродна)
Гро́дзенскі Барысагле́бскі (Кало́жскі) манасты́р — колішні праваслаўны манастыр, які існаваў у Гродне у 15—20 ст.
Гісторыя правіць
Узнік пры Гродзенскай Барысаглебскай царкве. У 1480 пры першым вядомым ігумене Каліксце гродзенскі мешчанін І. Сергіевіч завяшчаў манастыру фальварак Панямонь, Г. Хадкевіч — штогадовую даніну ў 20 бочак мукі. Каля 1500 вялікі князь Аляксандр падараваў манастыру сад на беразе Нёмана, а кцітар (стараста з міран) каралеўскі пісар Б. Багавіцінавіч — фальварак Чашчаўляны (Чашчэвічы).
У сярэдзіне 16 ст. манастыр заняпаў і ў ім не было манахаў. У канцы 16 ст. адрадзіўся і стаў уніяцкім. Сярод уніяцкіх ігуменаў быў вядомы пісьменнік-палеміст Леў Крэўза.
З сярэдзіны 17 ст. тут вядомы цудатворны абраз Маці Божай Каложскай (эвакуіраваны ў 1915, месца яго знаходжання невядома).
У пачатку 18 ст. пры ігумене Воўку-Ланеўскім манастыр зноў заняпаў, а ігумен Яхімовіч аддаў усю зямельную маёмасць гродзенскім кармелітам. Пасля скасавання ў 1839 Берасцейскай уніі 1596 манастыр стаў зноў праваслаўным, у сярэдзіне 19 ст. ён пераведзены ў будынкі закрытага Гродзенскага кляштара бернардзінак. Спыніў існаванне ў 1-ю сусветную вайну.
Літаратура правіць
- Гродзенскі Барысаглебскі (Каложскі) манастыр // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. С. 430—431.
- Борисоглебские монастыри // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.