Барыс Лаўрэнцьевіч Галушкін
Барыс Лаўрэнцьевіч Галушкін (12 жніўня 1919 — 15 чэрвеня 1944) — адзін з кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Мінскай і Віцебскай абласцей, камандзір спецыяльнага атрада НКДБ СССР «Дапамога» партызанскай групы «Артур». Герой Савецкага Саюза (5.11.1944, пасмяротна), лейтэнант[1].
| Барыс Лаўрэнцьевіч Галушкін | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 12 жніўня 1919 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 15 чэрвеня 1944 (24 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць |
 СССР |
| Род войскаў | НКДБ СССР |
| Гады службы | 1941—1944 |
| Званне |
Лейтэнант  |
| Камандаваў | спецыяльным атрадам |
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна |
| Узнагароды і званні |
   |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сям’і рабочага. Па нацыянальнасці рускі.
У Шахтах рос і пайшоў у школу (цяпер гэта ліцэй № 26 горада Шахты[2]). Затым у юным узросце пераехаў у горад Грозны, дзе вучыўся ў школе № 9. У 1934 годзе ўступіў у ВЛКСМ, а праз год быў абраны сакратаром камсамольскай арганізацыі школы. Па заканчэнні школы працягнуў вучобу ў Маскоўскім інстытуце фізкультуры і спорту[1][3], дзе вучыўся з 1937 па 1941 год.
У ліпені 1941 года з чацвёртага курса інстытута сышоў добраахвотнікам у Чырвоную Армію і адпраўлены на фронт восенню таго ж года.
Ваяваў на Ленінградскім фронце, дзе быў паранены, шпіталізаваны, але таемна збег са шпіталя на фронт. У 1942 годзе выконваў спецыяльныя заданні ў тыле ворага на тэрыторыях Мінскай і Віцебскай абласцей. У 1943 годзе ўступіў у члены ВКП(б). У маі 1943 года прызначаны камандзірам спецыяльнага атрада НКДБ СССР «Дапамога», які, у сваю чаргу, уваходзіў у групу «Артур»[1]. Атрад Галушкіна змог пусціць пад адхон дваццаць чатыры эшалона суперніка, знішчыць і пашкодзіць дваццаць тры паравоза, дзесяткі аўтамашын, танкаў і трактароў, падарваць шэсць складоў з боепрыпасамі і фуражом, вывесці з ладу папяровую фабрыку ў горадзе Барысаве Мінскай вобласці, электрастанцыю, леса- і льнозавод.
Загінуў 15 чэрвеня 1944 года падчас выхаду з акружэння ў складзе штурмавой групы, якой камандаваў, у раёне возера Палік Барысаўскага раёна Мінскай вобласці[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР «Аб прысваенні звання Героя Савецкага Саюза работнікам Народнага камісарыята дзяржаўнай бяспекі СССР» ад 5 лістапада 1944:
За ўзорнае выкананне спецыяльных заданняў у тыле праціўніка і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства[4]
лейтэнанту Барысу Лаўрэнцьевiчу Галушкiну пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
Узнагароды правіць
Памяць правіць
- Пахаваны ў брацкай магіле у вёсцы Макаўе Барысаўскага раёна Мінскай вобласці Беларусі (пахаванне № 83) у ліку васьмідзесяці дзевяці вайскоўцаў і партызан.
- У 1959 годзе над брацкай магілай ўсталяваны помнік-скульптура «Партызан-вызваліцель» вышынёй 3,3 метра.
- У гонар Б. Л. Галушкіна названая вуліца ў Маскве ў Аляксееўскім раёне Масквы.
- Імя Героя носяць таксама вуліцы ў Грозным, Еўпаторыі і горадзе Бялова Кемераўскай вобласці.
- На будынку Расійскага дзяржаўнага універсітэта фізічнай культуры, спорту і турызму ў Маскве ўстаноўлена мемарыяльная дошка.
- Мемарыяльная дошка ўстаноўлена ў горадзе Бялова Кемераўскай вобласці.
- У Маскве праводзяцца штогадовыя спаборніцтвы па боксе сярод юнакоў, а таксама лёгкаатлетычны крос у Дзень Перамогі, прысвечаныя памяці Б. Л. Галушкіна.
- Імя Галушкіна носіць МАУ ліцэй № 26 горада Шахты, якое было прысвоена ліцэю 27 красавіка 1988 года рашэннем выканкама Арцёмаўскага райсавета[2].
Зноскі
- ↑ а б в г Галушкин Борис Лаврентьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 136. — 737 с.
- ↑ а б Его имя носит наш лицей (руск.)
- ↑ Галушкин Борис Лаврентьевич, Энциклопедия «Москва»(недаступная спасылка) (руск.)
- ↑ Газета «Известия» № 268 от 12 ноября 1944 года с опубликованным Указом о присвоении звания Героя Советского Союза.(недаступная спасылка) (Праверана 15 кастрычніка 2010)
Літаратура правіць
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Герои огненных лет. Книга 5. — М.: Московский рабочий, 1982.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 474. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
- Золотые Звёзды Чечено-Ингушетии. — Грозный: Чечено-Ингушское кн. изд., 1985.
- Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984.
Спасылкі правіць
Барыс Лаўрэнцьевіч Галушкін на сайце «Героі краіны»
- Город, в котором родился Архівавана 12 ліпеня 2015. (руск.)
- Галушкин Борис Лаврентьевич Архівавана 30 снежня 2005. (руск.)
- Шахтинцы — Герои Советского Союза Архівавана 9 ліпеня 2012. (руск.)
- ГЕРОИ СОВЕТСКОГО СОЮЗА — УРОЖЕНЦЫ ДОНА Архівавана 28 студзеня 2012. (руск.)