Беларускі батальён чыгуначнай аховы
Беларускі батальён чыгуначнай аховы — беларускае калабарацыйнае падраздзяленне аховы чыгункі.
| Беларускі батальён чыгуначнай аховы | |
|---|---|
| ням.: Bahnschutz Bataillon | |
| Гады існавання | 1942 — 1944 |
| Краіна |
.svg){kind=small} Нямеччына |
| Уваходзіць у | Ахова чыгункі |
| Тып | пяхота |
| Функцыя | абарона чыгункі |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры | Францішак Кушаль |
Перадумовы правіць
У канцы верасня 1942 г. дырэкцыя чыгункі ў Менску звярнулася да Ермачэнкі, як да кіраўніка БСА, для стварэння батальёна, які б абараняў чыгунку. Спачатку на пасаду камандоўца быў пастаўлены Францішак Кушаль.
Пазней былі таксама перамовы Кушаля і Ермачэнкі з двума нямецкімі прадстаўнікамі аховы чыгункі. На перамовах немцы былі даволі ўступлівыя. У выніку перамоваў са Штрымке (адзін з прадстаўнікоў) было ўстаноўлена, што:
- Батальён будзе размяшчацца наступным чынам: 1 рота ў Менску, 1 рота ў Стоўбцах, 1 рота ў Баранавічах, 1 рота ў Лідзе і 1 рота ў Крулеўшчыне Глыбоцкай акругі.
- У Менску мелася быць арганізаваная падафіцэрская школа для рыхтавання падафіцэраў чыгуначнай аховы.
- Павінна было набрацца 800 чалавек.
- Кожная арганізаваная рота павінная была прайсці 4-тыднёвае перанавучанне, пасля чаго магла ўжывацца да службы на чыгунцы.
Шлях батальёна правіць
Да вясны 1943 года было набрана ў батальён (разам з тымі, што былі перанавучаны і неслі службу на чыгунках з навабранцамі ў Баранавічах і Менску) каля 1000 чалавек. Усе чыгункі на Беларусі, ад Арла да Берасця і ад Полацка да Калінкавіч, ахоўваліся беларусамі.
Пасля эвакуацыі з Беларусі батальён быў перамешчаны ў Рэйнскую вобласць. Тут людзі батальёна былі ўжытыя як працоўная сіла на тамтэйшых чыгунках. Частка трапіла і ў брыгаду Зіглінга. Ужо ў жніўні 1944 года, даведаўшыся аб лёсе чыгуначнага батальёна, БЦР спрабавала выратаваць адтуль людзей, аднак удалося выцягнуць толькі аднаго Сажыча.