Валькавадскі Беатус
Валькавадскі Беатус, Беатус з Валькавада, Вальядалідскі Беатус, Беатус з Вальядаліда — ілюмінаваны рукапіс — копія Каментарыя да Апакаліпсіса Беата Ліебанскага, перапісаны манахам Авека ў 970 годзе, у цяпер зніклым Манастыры Маці Божай Валькавадскай у Паленсіі[3]. Ён захоўваецца ў калекцыі Палаца Санта-Крус[4].
| ||
| Авека[d][1] | ||
| Валькавадскі Беатус. 970 | ||
| Матэрыял | пергамент[2] | |
|---|---|---|
| Бібліятэка Палаца Санта-Крус[d] | ||
| (інв. MS 433) | ||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | ||
Гісторыя правіць
У 970 годзе, падчас праўлення караля Леона Раміра III, манах па імені Авека ў манастыры ў Валькавада скапіяваў і зрабіў мініяцюры на пергаменце для абата Валькавада Семпроніа да Каментарыя Святога Беата з манастыра Санта-Тарыбіа-дэ-Ліебана, створанага паміж 765 і 775 гадамі. Валькавадскі Беатус з’яўляецца адной з 32 копій гэтага твора, якія існуюць у цяперашні час, многія з іх багата ілюмінаваны.
Рукапіс Авека заставаўся ў абацтве да XVI стагоддзя. Амбросіа дэ Маралес апісвае, што бачыў яго там у 1572 годзе. Але ў 1590 годзе яго ўжо там не было. Ён адправіўся ў Леон, а потым у Мадрыд, дзе належаў сакратару Філіпа II Гамбурга. У XVII стагоддзі рукапіс належаў езуіцкай школе Святога Амброзія ў Вальядалідзе, а калі Карл III Іспанскі загадаў выгнаць езуітаў, калекцыя іх бібліятэкі была перавезена ва ўніверсітэт Вальядаліда[5].
Апісанне правіць
Рукапіс, таксама вядомы як Вальядалідскі Беатус, складаецца з 230 фоліа, захаваных у добрым стане (яшчэ чатырнаццаці не хапае) памерамі 35,5 х 24.5 см і змяшчае 87 мініяцюр і шматлікія буквіцы. Яркія колеры даюць пігменты азурыту, малахіту і кінавары, змешаныя з яйкамі, мёдам або клеем, і пакрытыя пластом воску. Фігуры людзей абмяжоўваюцца лініямі і іх экспрэсіўнасць зыходзіць з вялікіх міндалепадобных вачэй. На палях многіх старонак знаходзяцца шматлікія пазнакі, безумоўна, дададзеныя аўтарам у ходзе яго працы, і іншыя зробленыя пазней на працягу стагоддзяў[6].
Падрыхтоўка рукапісу выканана вельмі хутка, з 8 чэрвеня па 9 верасня 970 года. На Фоліо 3 маецца надпіс, які пацвярджае гэтыя даты: «Initiatus est liber iste Apocalypse Joahnni SAW idus junius et pinibit exaratus SAW idus septembris sub was VIII».
Адным з першых радкоў Беатуса з’яўляецца пазначэнне, хто і па чыёй замове стварыў гэты манускрыпт: «Hoc opus your fieret prae-dictus Abbas Sempronius instanter egit, cui ego Oveco indignus mind obediens worshipper depinxi». Далей пазначана дата: «Anno Domini 970»[7].
Галерэя правіць
Зноскі
- ↑ http://www.europeana.eu/portal/record/2063609/ES_280_013.html
- ↑ http://www.europeana.eu/portal/record/2063609/ES_280_013.html Праверана 5 мая 2016.
- ↑ Martínez y Pérez, 20 July 1967, p. 251
- ↑ [In Apocalipsis]. Праверана 10 мая 2016.
- ↑ García-Diego y Alonso Montes, 2012, p. 123.
- ↑ García-Diego y Alonso Montes, 2012, p. 123—126.
- ↑ Menéndez Pidal, 2003, p. 92.
Літаратура правіць
- García-Diego, Pablo; Alonso Mount, Diego (2012). García-Diego, Pablo; Alonso Montes, Diego (2012). La Miniatura Altomedieval Española. Visión Libros. ISBN 9788490112526.
{{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне|ISBN=і|isbn=specified (даведка); Пададзена больш чым адно значэнне|first1=і|first=specified (даведка); Пададзена больш чым адно значэнне|last1=і|last=specified (даведка) - García-Diego, Pablo; Alonso Montes, Diego (2012). La Miniatura Altomedieval Española. Visión Libros. ISBN 9788490112526.
{{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне|ISBN=і|isbn=specified (даведка); Пададзена больш чым адно значэнне|first1=і|first=specified (даведка); Пададзена больш чым адно значэнне|last1=і|last=specified (даведка) - Martínez and Pérez, Lucrecio (20 July 1967). The monastery of Valcavado and Saint Beato of Liébana. Voices of inside and of out.
- Menéndez Pidal, Gonzalo (2003). Varia mediavevalia: Mozárabes y Asturianos. Real Academia de la Historia. ISBN 9788495983145.
{{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне|ISBN=і|isbn=specified (даведка)