Васіль Міхайлавіч (князь вярэйскі)
Васіль Міхайлавіч, або Васіль Удалы (? — каля 1501) — князь вярэйскі.
| Васіль Міхайлавіч | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне |
XV стагоддзе |
| Смерць |
1501 |
| Бацька | Міхаіл Андрэевіч[d] |
| Жонка | Марыя Палеалагіня[d] |
| Дзеці | Соф’я Васілеўна |
Старэйшы сын вярэйскага князя Міхаіла Андрэевіча і Алены Яраслаўны (?—1486).
У 1468 і 1469 гадах удзельнічаў у паходзе маскоўскага войска на Казань, у 1471 годзе на Ноўгарад, у 1472 і 1480 гадах супраць хана Ахмата.
Узяў шлюб з Марыяй Палеалагіняй, пляменніцай вялікай княгіні маскоўскай Соф’і, жонкі вялікага князя маскоўскага Івана III.
У 1483 годзе, праз пагрозу арышту, з сям’ёй уцёк у Вялікае Княства Літоўскае. У 1484 годзе кароль Казімір Ягелончык даў яму ў вотчыннае ўладанне Любеч на Дняпры, Койданаў, Валожын, Рубяжэвічы, Усу, Радашковічы, Іслач і Старынкі[1].
Акты князя Васіля Міхайлавіча часоў яго жыцця ў Вялікім княстве Літоўскім не вядомы, таксама вельмі мала звестак пра склад яго двара.[2]
У 1493 годзе Соф’я Палеалог выпрасіла ў Івана III дазвол Васілю вярнуцца, але ён застаўся ў ВКЛ. Пасля яго смерці ўсе ўладанні перайшлі да адзінай дачкі Соф’і.
Зноскі
- ↑ Бондаренко 2022, с. 97-98.
- ↑ Бондаренко 2022, с. 98.
Літаратура
правіць- Бондаренко А. А. Потомки Александра Нетши на службе удельных и великих литовских князей // Источники по истории русского Средневековья и Нового времени / [отв. ред. А. А. Горский]. — М.: 2022. — В. 1. — С. 91-137.
- Грыцкевіч А. П. Вярэйскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі ў 6 тамах. Мінск. Т. 2. 1994. С. 442—443.
- Грыцкевіч А. П. Вярэйскія // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах. Т. 4. Мінск. 1997. С. 399.
- Валахановіч В. І. Князі Вярэйскія // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 78.