Васіль Рыгоравіч Пяроў

Васіль Рыгоравіч Пяроў (2 або 4.1.1834, Табольск — 10 чэрвеня 1882) — рускі жывапісец і графік. Член-заснавальнік Таварыства перасоўных мастацкіх выставак. Акадэмік жывапісу (1866), прафесар (1870).

Васіль Рыгоравіч Пяроў
Дата нараджэння	21 снежня 1833 (2 студзеня 1834)
Месца нараджэння	Табольск, Табольскі павет[d], Табольская губерня, Заходне-Сібірскае генерал-губернатарства[d], Расійская імперыя
Дата смерці	29 мая (10 чэрвеня) 1882 (48 гадоў)
Месца смерці	Kuzminki District[d], Q60628156?, Маскоўскі павет[d], Маскоўская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Данскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Бацька	Q120692888?
Род дзейнасці	мастак
Вучоба	Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства
Мастацкі кірунак	рэалізм
Уплыў	Сяргей Канстанцінавіч Заранка
Уплыў на	Pavel Vlasov[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Вучыўся ў Арзамаскай школе жывапісу (1846-49, з перапынкамі), Маскоўскім вучылішчы жывапісу, скульптуры і дойлідства (1853-61) у С. К. Заранкі, з 1871 года выкладчык гэтага вучылішча. На пенсію АМ быў за мяжой (1862-69). У ранніх творах выкрываў недахопы тагачаснага грамадства: «Прыезд станавога на следства» (1857), «Першы чын» (1860). У пазнейшых творах надаваў амаль гратэскавую сацыяльную характарыстыку носьбітам грамадскага зла ў прыгонніцкай Расіі («Пропаведзь на вёсцы», «Сельскі хрэсны ход на Вялікдзень», абодва 1861; «Чаяванне ў Мыцішчах», 1862; «Прыезд гувернанткі ў купецкі дом», 1866; «Манастырская трапеза», 1865-75). Цяжкае жыццё сялян і гараджан адлюстраваў у творах «Сляпы музыка» (1864), «Праводзіны нябожчыка» (1865). «Тройка» (1866), «Тапельніца» (1867), «Апошні шынок ля заставы» (1868).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).