Вэлыкы Любінь

Вялікі Любень ці Вэлыкы Любінь (укр.: Великий Любінь) — пасёлак гарадскога тыпу (з 1964) у Гарадоцкім раёне Львоўскай вобласці, за 22 км на паўднёвы захад ад Львова. Курорт.

Гарадскі пасёлак Вэлыкы Любінь укр.: Великий Любінь Герб Сцяг Краіна Украіна Вобласць Львоўская вобласць Раён Гарадоцкі Каардынаты 49°43′26″ пн. ш. 23°44′01″ у. д. Першая згадка 1241 Плошча 33.45 км² Вышыня цэнтра 275 м Насельніцтва 4600 чалавек (2017) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3231 Паштовы індэкс 81556; 81555 КААТУУ 4620955300 Вэлыкы Любінь на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Упершыню згадкі пра Вялікі Любінь адносяцца да XIII ст. Мясцовасць называлі і Любінегорад, і Любінец, пазней — Любін, Любень. Курортнае мястэчка з’яўляецца амаль аднагодкам Львова.

Пачаткам Вялікага Любіня прынята лічыць згадкі ў летапісах Любінегорада, знішчанага ў 1241 г. галіцкім князем Данілам Раманавічам, які пазней ужо не адбудоўваўся. Пасля далучэння Чырвовай Русі да Польшчы навакольныя землі сталі ўласнасцю польскай кароны. Уладзіслаў Ягайла аддаў землі галіцкаму і рагатынскаму старасце Мікалаю Параве, які у пачатку XV ст. заснаваў тут вёску Любінь. У вёсцы быў пабудаваны замак, вакол якога насыпалі вал і вырылі глыбокі роў. Яшчэ і цяпер у мястэчку ёсць урочышча пад назвай Замчыска.

У Вялікім Любіне размешчаны бальнеялагічны і кардыялагічны курорт, санаторый. Асноўны лячэбны фактар — серавадародная вада, аналаг «Мацэсты» (выкарыстоўваюцца з XVI ст.) і мінералізаваная серавадародная тарфяная гразь. Дадзены курорт з’яўляецца адным з самых старых на тэрыторыі Еўропы. Яго серавадародныя воды былі апісаны яшчэ асабістым урачом караля Стэфана Баторыя, кракаўскім навукоўцам Войцехам Ачком у трактаце (1578 г.), прысвечаным бальнеалагічнаму лячэнню.

У канцы XVI ст. тут была пабудавана прымітыўная лячэбніца. Стацыянарны санаторый функцыянуе з 1778 г.; у канцы XVIII стагоддзя ў Любіне лячыліся «прыезджыя госці». У 1798 г. львоўскі лекар К. Крачкевіч ў спецыяльнай брашуры апісаў лячэбныя крыніцы Любіня. Аднак курорт амаль не развіваўся, хворыя купаліся ў прымітыўных басейнах. Толькі ў канцы XIX ст. прыватныя ўладальнікі Любіня пачалі будаваць памяшканні для лячэння мінеральнымі ваннамі і тарфяной граззю, а таксама пансіянаты.

У мястэчку знаходзяцца таксама спірта-крухмальны камбінат, аддзяленне Украінскага навукова-даследчага інстытута рыбнай гаспадаркі і даследная станцыя рыбнай гаспадаркі.

Курорт

На курорце маецца 4 мінеральныя крыніцы, вада якіх адносіцца да сульфідных сульфатна-гідракарбанатных кальцыевых з мінералізацыяй ад 2,1 да 2,5 г/л і ўтрыманнем серавадароду ад 50 да 122 мг/л. Ваду выкарыстоўваюць для ваннаў і інгаляцый. Разам з водамі шырока ўжываюць тарфяную гразь, якая здабываецца з тарфянікаў у ваколіцах курорта. Гразь адрозніваецца высокімі тэрапеўтычнымі якасцямі, змяшчае значную колькасць серавадароду. Акрамя таго, ужываюць клімататэрапію, лячэбную фізкультуру, штучныя вуглякіслыя ванны, фізіятэрапеўтычныя працэдуры і інш.

На курорце ажыццяўляецца лячэнне пацыентаў з захворваннямі органаў кровазвароту, руху і апоры, перыферычнай нервовай сістэмы. Функцыянуюць прафсаюзны санаторый (на 660 месцаў), бальнеагразелячэбніца. У парку маецца басейн для купанняў, вакол яго абсталяваны пляцоўкі для клімататэрапіі. Арганізавана амбулаторна-курсовачнае лячэнне.