Вялікая Сельджукская імперыя
Вялікая Сельджукская імперыя — сярэдневяковая цюрка-персідская імперыя, якая з’явілася пасля аб’яднання плямёнаў канлаў і агузаў. Сельджукская імперыя займала вялікую плошчу ад Гіндукуша да Усходняй Анатоліі і ад Цэнтральнай Азіі да Персідскага заліва. З сваіх родных зямель у раёне Аральскага мора Сельджукі прасунуліся далей у Харасан і ў мацерыковую частку Персіі, пасля чаго заваявалі Усходнюю Анатолію.
| Гістарычная дзяржава | |
| Вялікая Сельджукская імперыя | |
|---|---|
| перс.: دولت سلجوقیان | |
 Вялікая Сельджукская імперыя ў час свайго росквіту (1092) пасля смерці Маліка Шаха I |
|
|
|
|
| Сталіца |
Нішапур (1037–1043) Рэй (1043–1051) Ісфахан (1051–1118) Хамадан, Заходняя сталіца (1118–1194) Мерв, Усходняя сталіца (1118–1153) |
| Мова(ы) | персідская |
| Афіцыйная мова | персідская, арабская і Proto-Oghuz[d] |
| Рэлігія | суніты і іслам |
| Грашовая адзінка | Дынар |
| Плошча | |
| Форма кіравання | Манархія |
| Султан | |
| • 1037–1063 | Тагрул-бек (першы) |
| • 1174 – 1194 | Тагрул III (апошні) |
| Гісторыя | |
| • 1037 | Тагрул-бек стварыў дзяржаўную сістэму |
| • 1194 | Заваявана дзяржавай харэзмшахаў |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |