Віктар Аляксандравіч Ляхар

беларускі гісторык, мастак, геральдыст
(Пасля перасылкі з В. А. Ляхор)

Ві́ктар Алякса́ндравіч Ля́хар[4] (нар. 1965, Брэст[5], Беларуская ССР) — беларускі гісторык, мастак, геральдыст. Эксперт у галіне гістарычнай і сучаснай геральдыкі, ваеннай сімволікі і атрыбутыкі. Стваральнік дзясяткаў гербаў населеных пунктаў Беларусі, эмблем, сцягоў[6].

Віктар Аляксандравіч Ляхар
альтэрн.: Віктар Ляхар
Дата нараджэння 1965[1][2]
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці гісторык, мастак, афіцэр, дзеяч выяўленчага мастацтва, геральдыст, салдат
Навуковая сфера геральдыка[3]
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды

Біяграфічныя звесткі

правіць

Скончыў брэсцкую школу № 10. Працаваў маляром на брэсцкім заводзе «Тэкстыльмаш»[6].

У 1987 годзе скончыў Львоўскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча[7] па спецыяльнасці «культпрасветработнік». На вайсковай службе ў СССР, а пасля ў Беларусі займаўся распрацоўкай ваеннай сімволікі, атрыбутыкі, рэканструкцыяй даспехаў і вайсковай формы[6].

Быў ваенным мастаком, начальнікам аддзела ілюстрацый і афармлення ў часопісе «Армия», намеснікам начальніка Ваеннага інфармацыйнага агенцтва Узброеных сіл Беларусі «Ваяр»[6]. Падпалкоўнік запасу.

У 2001—2018[8] гадах уваходзіў у склад Геральдычнай рады пры Прэзідэнце Беларусі[6].

Член Беларускага саюза журналістаў і Міжнароднага саюза дызайнераў[6].

Аўтар шматлікіх прац у геральдыцы[9][10][11][12], сімволіцы, атрыбутыцы і вопратцы дзяржаўных устаноў[13][14][15] і грамадскіх аб’яднанняў.

Палітычны пераслед

правіць

Праз распачаты пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года тэрор супраць любой нелаяльнасці да рэжыму Лукашэнкі і пагрозы Віктар Ляхар быў вымушаны выехаць з Беларусі ў Польшчу. У 2021 годзе з бібліятэк Беларусі загадалі прыбраць ягоныя кнігі «Ваенныя героі Беларусі. Гісторыя. Сімвалы. Колеры» і «Ваенная сімволіка Беларусі. Штандары і мундзіры», бо ў іх быццам бы ўтрымліваецца «антыдзяржаўная прапаганда»[16]. 18 красавіка 2022 года суд Ленінскага раёна Гродна прызнаў кнігу «Ваенная гісторыя Беларусі. Героі. Сімвалы. Колеры» экстрэмісцкай[17].

Узнагароды

правіць

Узнагароджаны медалём «За бездакорную службу» (2003)[6].

Бібліяграфія

правіць
  • «7 битв 2-й мировой» (2010, у суаўт.)
  • «7 битв белорусского воинства» (2010)
  • «7 битв Белой Руси» (2010, у суаўт.)
  • «Твои сыновья, Беларусь!: XII―XVIII вв.» (2010, у суаўт.)
  • «Военная символика белорусов: знамёна и мундиры» (2014)
  • «Военная история Беларуси: герои, символы, цвета» (2019)
  • «Ваенная гісторыя Беларусі: героі, сімвалы, колеры» (2019)
  • «Сражение со звездой: символика, атрибутика, униформа, знаки различия антисоветских формирований на территории Беларуси в годы Второй мировой войны» (2018)
  • «Служить Беларуси! Иллюстрированная история» (2020)
  • «Современный мундир Беларуси: о современной форменной одежде различных ведомств» (2020)
  • «Символы ада. Войска НКВД и СС» (2020)
Удзел у калектыўных працах
  • Беларусь геральдычная. Мінск, 2014; 2020.
  • Современная геральдика Беларуси. Минск, 2012; 2014.
  • Ваенная энцыклапедыя Беларусі. Мінск, 2010.
  • 7 битв Белой Руси. Минск, 2010.
  • Твои сыновья, Беларусь!: XII—XVIII вв. Минск, 2010.
  • Ваяры Белай Русі. Мінск, 2006.

Крыніцы

правіць
  1. а б Виктор Ляхор: „Белорусская геральдика вобрала в себя лучшие черты Запада и Востока“ // Вечерний Брест, Večernij Brest — 1991. — ISSN 1819-9143; 1609-5286 Праверана 12 жніўня 2021.
  2. Czech National Authority Database Праверана 8 чэрвеня 2022.
  3. Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  4. Гульня ў праўду пра БЧБ-сымболіку. YouTube. Еўрарадыё (16 снежня 2020). Праверана 12 жніўня 2021.
  5. Трибулева, Елена. Виктор Ляхор: „Белорусская геральдика вобрала в себя лучшие черты Запада и Востока“ (руск.)(недаступная спасылка). Беловежская пуща. XXI век. Вечерний Брест (7 жніўня 2009). Архівавана з першакрыніцы 12 жніўня 2021. Праверана 12 жніўня 2021.
  6. а б в г д е ё Марозаў 2022.
  7. Скобла, Міхась. Віктар Ляхар: Стварыць беларускую армію ў час вайны Сталін пабаяўся. Вольная студыя. Радыё „Свабода“ (8 мая 2014). Праверана 12 жніўня 2021.
  8. Лунёва, Любоў. Распрацоўшчыка формы для КДБ пазбавілі месца ў Геральдычнай радзе пры прэзідэнце. Аб’ектыў. Белсат (22 лістапада 2018). Праверана 12 жніўня 2021.
  9. Флаг Могилёвского района (руск.). Геральдика.ру. Праверана 12 жніўня 2021.
  10. Снежкова, Инна. У посёлка Лынтупы появились свой герб и флаг (руск.). Край.by (20 снежня 2010). Праверана 12 жніўня 2021.
  11. Жоўта-блакітны герб і сцяг Магілёўскага раёна зацверджаны. Спутнік Беларусь (16 лістапада 2017). Праверана 12 жніўня 2021.
  12. Справедливость, свобода, красота (руск.). Гомельская правда (25 жніўня 2011). Праверана 12 жніўня 2021.(недаступная спасылка)
  13. Алесь Мурочак. З нацыянальным каларытам // Голас Радзімы. — 29 чэрвеня 2017. — № 24 (3528). — С. 2.
  14. Сяргей Расолька. Сімволіка знакамітай Белавежскай пушчы — гэта па сутнасці сімволіка ўсёй Беларусі // Звязда. — 13 чэрвеня 2009. — С. 6.
  15. Шевчук, Юрий. Знаки и символы на знамёнах нашей милиции (руск.). Беларусь 1 (8 сакавіка 2015). Праверана 12 жніўня 2021.
  16. «Заказчыкі ў пагонах прасілі: зрабі нам як у Расіі!» Геральдыст і былы супрацоўнік Мінабароны расказаў пра ідэолагаў сілавых структур і сваю гісторыю. 27.04.2022 // Наша Ніва
  17. У Беларусі прызналі «экстрэмісцкай» кнігу Віктара Ляхара пра вайсковую сімволіку. 21/04/2022 // Еўрарадыё

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць