Галаграфічны прынцып
Галаграфічны прынцып — гіпотэза, прапанаваная ў 1993 г. знакамітым нідэрландскім фізікам-тэарэтыкам Г. ’т Хоафтам (Gerard' t Hooft).
Тэорыя струн | ||||||||
Тэорыя суперструн
| ||||||||
Тэорыя нагадвае платонаўскую алегорыю пячоры і складаецца з двух асноўных сцвярджэнняў:
- Уся інфармацыя, якая змяшчаецца ў нейкай вобласці прасторы, можа быць прадстаўлена як «галаграма» — тэорыя, якая «жыве» на мяжы гэтай вобласці.
- Тэорыя на межах доследнай вобласці прасторы павінна ўтрымліваць, самае большае, адну ступень свабоды на планкаўскую плошчу.
Напрыклад, калі разглядаць універсітэцкае кафэ-кандытарскую, то галаграфічны прынцып сцвярджае, што ўся фізіка, прысутная ў гэтым кафэ, вызначаецца фізікай на яго сценках.
Крыніцай гэтай гіпотэзы служыць так званая AdS/CFT-адпаведнасць , якая адназначна паказвае матэматычную эквівалентнасць квантавай тэорыі поля ў анты-дэ-сітэравай прасторы-часе размернасці 3+1 і канформнай тэорыі поля ў прасторы-часе размернасці 2+1.
Гл. таксама
правіцьСпасылкі
правіць- Иван Люков. Голографическая Вселенная (руск.). Частный корреспондент (5 сентября 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 27 лістапада 2010.
- Владимир Харитонов. Семь тайн космоса (руск.). Частный корреспондент (27 ноября 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 27 лістапада 2010.
- Хуан Малдасена. Иллюзия гравитации
- Николай Никитин. Шум Крэйга Хогана