Гюстаў Маро

французскі мастак

Гюстаў Маро (фр.: Gustave Moreau; 6 красавіка 1826, Парыж — 18 красавіка 1898, там жа) — французскі мастак, прадстаўнік сімвалізму.

Гюстаў Маро
фр.: Gustave Moreau
Фатаграфія
Дата нараджэння 6 красавіка 1826(1826-04-06)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 18 красавіка 1898(1898-04-18)[1][5][…] (72 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Бацька Луіс Маро[d]
Род дзейнасці скульптар, мастак
Месца працы
Жанр гістарычны жывапіс[4], рэлігійны жывапіс[d][4] і міфалагічны жывапіс[d][4]
Вучоба
Мастацкі кірунак сімвалізм[10][4]
Заступнікі Шарль Аем[d]
Уплыў Франсуа Эдуар Піко[d]
Уплыў на Нелсан Дыяш[d], Сіла Бру[d], Леан Леман[d], Юханес Хольбек[d], Поль Рэнадо[d], Фернан Сабатэ[d][4], Леан-Ларан Галан[d], Жаржэта Агют[d][4], Гюстаў Асір[d][4], Жрож Барвольф[d][4], Адольф Беафрэр[d][4], Жуль Бесон[d][4], Альбер Бро[d][4], Агюст Бруэ[d][4], Анры Бруньё[d][4], Сімон Бюсі[d][4], Франсуа Кашу[d][4], Арсен Шапанян[d][4], Жан Дангі[d][4], Анры Дэлюэрмоз[d][4], Рауль дзю Гардзье[d][4], Жуль Фландрэн[d][4], Альфонс-Леон Жэрмен-Тыль[d][4], Шарль Гофбаўэр[d][4], Эміль Жазеф-Рыньё[d][4], Марыс дэ Ламбер[d][4], Анры Шарль Манген[4], П’ер Амедэй Марсель-Берано[d][4], Анры Маціс[11], Альбер Марке[4], Эдгар Максенс[d][4], Шарль Мільсендо[d][4], Анры Марысэ[d][4], Ліянель Перо[d][4], Рэнэ П’ё[d][4], Ары Рэнан[d][4], Жорж Руо[4], Андрэ Рувейр[d][4], Анры Венсан-Англад[d][4], Раймон Вог[d][4] і Анры Эвенполь
Член у
Узнагароды
афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна кавалер ордэна Ганаровага Легіёна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Гюстаў Маро нарадзіўся ў 1826 годзе ў Парыжы ў сям’і галоўнага архітэктара Парыжа, у чые абавязкі ўваходзіла падтрымліваць у належным выглядзе гарадскія грамадскія будынкі і помнікі. Рана выявіў здольнасці да малюнка і жывапісу. У 1842 годзе, дзякуючы бацькавай пратэкцыі, Маро атрымлівае пасведчанне капііста карцін, якое дазваляла бесперашкодна наведваць Луўр і ў любы час працаваць у яго залах.

Пры падтрымцы і ўхваленні бацькоў у 1846 годзе паступіў у Школу прыгожых мастацтваў, у майстэрню Франсуа Піко, майстра класіцыстычнай арыентацыі, які навучыў яго асновам жывапісу. Навучанне тут было вельмі кансерватыўным і ў асноўным зводзілася да капіравання гіпсавых злепкаў з антычных статуй, малявання мужчынскай аголенай натуры, вывучэнні анатоміі, перспектывы і гісторыі жывапісу. Пацярпеўшы фіяска ў конкурсе на Рымскую прэмію, ён сыходзіць з майстэрні Піко.

Маро быў вучнем Тэадора Шасерыё ў Школе прыгожых мастацтваў у Парыжы.

Зноскі

  1. а б Gustave Moreau
  2. Gustave Moreauministère de la Culture.
  3. а б https://en.musee-moreau.fr/gustave-moreau/biography
  4. а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я аа аб ав аг ад ае аё аж аз аі ак RKDartists
  5. Gustave Moreau // Benezit Dictionary of ArtistsOUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
  6. Deutsche Nationalbibliothek Record #118583972 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
  7. Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.
  8. RKDartists Праверана 30 чэрвеня 2020.
  9. Gustave Moreau : L'assembleur de rêves — 1998. — ISBN 2-86770-115-5
  10. Cassou J., Brunel P., Claudon F. і інш. Encyclopédie du symbolisme — 1979. — ISBN 2-85056-129-0
  11. Bénézit E., Zeiger-Viallet E., Busse J. Dictionnaire critique et documentaire des peintres, sculpteurs, dessinateurs et graveurs de tous les temps et de tous les pays — 1911.