Дзмітрый Канстанцінавіч Іпсіланці

Дзмітрый Канстанцінавіч Іпсіланці (грэч. Δημήτριος Υψηλάντης; 1793 — 3 студзеня 1832, Вена) — другі сын Канстанціна Іпсіланці, брат Аляксандра Іпсіланці. Афіцэр рускай службы. Член Філікі Этэрыя.

Дзмітрый Канстанцінавіч Іпсіланці
грэч. Δημήτριος Υψηλάντης
Мастак Спірыдон Прасаленціс. Партрэт Дзмітрыя Іпсіланці.
Мастак Спірыдон Прасаленціс. Партрэт Дзмітрыя Іпсіланці.
Род дзейнасці палітык, ваенны
Дата нараджэння 25 снежня 1793(1793-12-25)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 жніўня 1832(1832-08-05) (38 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Канстанцін Іпсіланці[d]
Маці Elisavet Ypsilanti[d]
Член у
Прыналежнасць Расійская імперыя
Бітвы/войны
Аўтограф Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Помнік Дзмітрыю Іпсіланці ў Афінах.

Высадзіўся ў чэрвені 1821 года ў Марэі і прыняў на сябе ад імя свайго брата кіраўніцтва паўстаннем ў ходзе грэчаскай вайны за незалежнасць. Нягледзячы на папулярнасць свайго імя, ён хутка страціў амаль увесь прэстыж; гэтаму больш за ўсё спрыялі яго занадта яўныя прэтэнзіі на карону.

У студзені 1822 года ён быў абраны прэзідэнтам першага народнага сабрання, але ўжо на ім апынуўся ў меншасці са сваёй «ваеннай» партыяй. Пакінуў сваю пасаду ў 1823 годзе. Пасля гэтага быў адным са шматлікіх правадыроў інсургенцкіх (супрацьурадавых) атрадаў. 25 верасня 1829 года ён здолеў вымусіць турэцкага галоўнакамандуючага Аслам-Бея падпісаць капітуляцыю, что паклала канец актыўным баявым дзеянням у Грэцыі (гл. Бітва пад Петрай). Пакінуў грэчаскую службу ў 1830 годзе ў выніку нязгоды з асобнымі мерапрыемствамі Кападыстрыі.

Цікавыя факты правіць

Гл. таксама правіць

Зноскі

Літаратура правіць

Спасылкі правіць