Дзіда або кап’ё — колючая, кідальная або колюча-сякучая халодная зброя. Даўжыня дзіды складала ад 3 да 4 метраў. Дзіды падзяляліся на кідальныя і цяжкія, апошнія прызначаліся для блізкага бою. У рымскай арміі коп’і выкарыстоўвалі цяжкія конныя легіёны, якія з’явіліся толькі ў V ст. і капіравалі «варвараў», напрыклад «германская кавалерыя». Таксама дзіды выкарыстоўваліся фалангамі (дзіданосцамі).

Рымскі салдат з дзідай і шчытом (рэканструкцыя).

Звычайная дзіда складаецца з драўлянага тронка і металічнага наканечніка, яго формы былі вельмі разнастайнымі (але не больш за 50 см даўжыні).

Наканечнікі старажытных дзід знаходзяць падчас археалагічных раскопках помнікаў старажытнасці.

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць