Дзіда — колючая, кідальная або колюча-сякучая халодная зброя. Даўжыня дзіды складала ад 3 да 4 метраў. Дзіды падзяляліся на кідальныя і цяжкія, апошнія прызначаліся для блізкага бою. У Рымскай арміі, дзіды выкарыстоўвалі цяжкія конныя легіёны (якія з'явіліся толькі ў V стагоддзі, бо былі скапіраваныя ў «варвараў», напрыклад «нямецкая кавалерыя»). Таксама дзіды выкарыстоўваліся фалангамі (дзіданосцы).

Рымскі салдат з дзідай і шчытом (рэканструкцыя)

Звычайная дзіда складаецца з драўлянага тронка і металічнага наканечніка, форма якога можа быць самай разнастайнай (але не больш за 50 см).

Наканечнікі старажытных дзідаў да гэтага часу сустракаюцца пры архелагічных раскопках курганных могільнікаў.

Спасылкі правіць