Енджэй Марачэўскі
Енджэй Марачэўскі (польск.: Jędrzej Moraczewski; 13 студзеня 1870 — 5 жніўня 1944 года) — польскі палітык, грамадскі дзеяч, прафсаюзны лідар, прэм'ер-міністр Польшчы.
Енджэй Марачэўскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
польск.: Jędrzej Moraczewski | |||||||
![]() | |||||||
![]() Халева[d] | |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ігнацы Дашынскі | ||||||
Пераемнік | Ігнацы Ян Падарэўскі | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
13 студзеня 1870[1] |
||||||
Смерць |
5 жніўня 1944[1] (74 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Марачэўскія[d] | ||||||
Бацька | Мацей Марачэўскі[d] | ||||||
Жонка | Сафія Марачэўская[d] | ||||||
Дзеці | Адам Марачэўскі[d] | ||||||
Веравызнанне | каталіцтва | ||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | палітыка[2] і публіцыстыка[2] | ||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Інжынер, выпускнік Львоўскай політэхнікі. З 1894 года ў Галіцкай сацыял-дэмакратычнай партыі (пазней Польская сацыял-дэмакратычная партыя). Член рэйхсрата (парламента Аўстра-Венгрыі) у 1907-1918 гадах. Міністр шляхоў зносін у Часовым народным урадзе Польскай Рэспублікі. З 18 лістапада 1918 па 16 студзеня 1919 года — прэм'ер-міністр Польшчы. У 1920 годзе стаў начальнікам Ваеннага ўпраўлення Польскай сацыялістычнай партыі, кіраваў як наборам у добраахвотніцкія атрады, так і дыверсійнай дзейнасцю ў тыле савецкіх войскаў. У 1919-1925 гадах член Галоўнага савета, у 1919-1923 гадах член Цэнтральнага выканаўчага камітэта Польскай сацыялістычнай партыі. У 1919-1926 гадах — дэпутат і віцэ-маршалак Сейму. З лістапада 1925 па люты 1926 года быў міністрам грамадскіх работ ва ўрадзе Аляксандра Скшыньскага. У маі 1926 года ён стаў суарганізатарам забастоўкі чыгуначнікаў у падтрымку Юзафа Пілсудскага. Пасля пераходу Польскай сацыялістычнай партыі ў апазіцыю ён адмовіўся ад членства ў Вярхоўным Савеце ППС і сышоў з дэпутацкага мандата. Пасля ўваходжання ва ўрад Юзафа Пілсудскага ў якасці міністра грамадскіх работ 2 кастрычніка 1926 года, насуперак пазіцыі партыі, у 1927 годзе быў выключаны. У чарговых урадах Казімежа Барталя і Казімежа Світальскага на пасадзе міністра грамадскіх работ да 28 снежня 1929 года. У кастрычніку 1928 года далучыўся да ППС - былой Рэвалюцыйнай фракцыі. У 1930 годзе ўступіў у Цэнтральнае аб'яднанне прафсаюзаў, а ў снежні 1930 года стаў яго старшынёй. У сакавіку 1931 года разам з Медардам Даўнаровічам, Зыгмунтам Гардэцкім і Антоніем Панчэкам ён раскалоў аб'яднанне і аб'яднаўся з іншымі санацыйнымі прафсаюзамі. Падчас Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у працы мясцовай спажывецкай кааперацыі, супрацоўнічаў з падпольным Польскім сіндыкальным саюзам, заснаваным актывістамі Саюза незалежных таварыстваў. Загінуў 5 жніўня 1944 года, калі выпадковы артылерыйскі снарад трапіў у яго кватэру.