Жужаль фіялетавы (Carabus violaceus) — від жукоў сямейства жужаляў.
Жужаль фіялетавы |
|
Навуковая класіфікацыя |
---|
|
Міжнародная навуковая назва |
---|
Carabus violaceus Linnaeus, 1758
|
Подвиды |
---|
- Carabus violaceus andrzejuscii Fischer, 1823
- Carabus violaceus aurichalceus Kraatz, 1879
- Carabus violaceus aurolimbatus Dejean, 1829
- Carabus violaceus azurescens Dejean, 1826
- Carabus violaceus baeterrensis Lapouge, 1901
- Carabus violaceus dryas Gistl, 1857
- Carabus violaceus exasperatus Duftschmid, 1812
- Carabus violaceus fiorii Born, 1901
- Carabus violaceus fulgens Charpentier, 1825
- Carabus violaceus germarii Sturm, 1815
- Carabus violaceus liguriensis Breuning, 1934
- Carabus violaceus mixtus Gehin, 1876
- Carabus violaceus neesi Hoppe & Hornschuch, 1825
- Carabus violaceus picenus Fabricius, 1787
- Carabus violaceus purpurascens Kolbe, 1887
- Carabus violaceus rilvensis
- Carabus violaceus salisburgensis Kraatz, 1879
- Carabus violaceus violaceus Linnaeus, 1758
- Carabus violaceus vlasuljensis Apfelbeck, 1894
- Carabus violaceus wolffii Dejean, 1826
|
|
Даўжыня 20-34 мм. Афарбоўка чорна-сіняя або фіялетавая, краі надкрылаў з яркай сіняй, зялёнай або медна-чырвонай аблямоўкай.
Пашырэнне: Еўропа (не вышэй за 70° пн.ш.). Вядомы таксама ў Заходняй Сібіры. Месцы пражывання — драбналістыя лясы. Жыве ў падсцілцы, пад апалай карой, ламаччам.
Асаблівасці біялогіі
правіць
Драпежнік-паліфаг. Паядае дажджавых чарвей, павукоў, лічынак, кукалак і імага каларадскага жука, вусеняў лугавога матылька, совак, маладых смаўжоў.
Від з асеннім тыпам размнажэння. Характарызуецца высокай актыўнасцю. На адкрытых месцах жукі актыўны толькі ўначы, на ўзлесках і ў насаджэннях - на змярканні і ўначы, іншы раз цэлыя суткі, але праз акрэсленыя прамежкі часу становіцца нерухомым. Зімуюць імага і лічынкі. Жукі ляцяць на святло.
- Чырвоная кніга Рэспублікі Беларусь: Рэдкія і тыя, што знаходзяцца пад пагрозай знікнення віды жывёл і раслін. — Мн.: БелЭн, 1993. ISBN 5-85700-095-5