Каралеўства вестготаў

Каралеўства вестготаў — раннефеадальнае дзяржаўнае ўтварэнне, гістарычна першае з так званых варварскіх каралеўстваў, якія склаліся на тэрыторыі Заходняй Рымскай імперыі ва ўмовах яе распаду ў V стагоддзі.

Гістарычная дзяржава
Каралеўства вестготаў
лац.: Regnum Visigothorum або гоц. Gutþiuda Þiudinassus
Герб
Герб
Вестгоцкае каралеўства ў часы Аларыха II
Вестгоцкае каралеўства ў часы Аларыха II
< 
 >
 >
 >
418 — 721

Сталіца Тулуза, Таледа
Мова(ы) Гоцкая мова і народная латынь
Рэлігія арыянства, каталіцтва
Плошча
  • 600 000 км²
Форма кіравання манархія
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Узнікла ў 418 годзе на тэрыторыі рымскай правінцыі Аквітанія (вакол Тулузы — адсюль назва «Тулузскае каралеўства», якая выкарыстоўвалася ў якасці назвы дзяржавы ў 418507 гадах) па дагаворы караля вестготаў Валіі з рымскім імператарам Ганорыем. Першым каралём вестгоцкай дзяржавы часам завуць Тэадорыха I[1].

Пасля паражэння Аларыха II ў бітве пры Пуацье ў 507 годзе і страты большасці тэрыторый у Галіі, сталіца каралеўства была перанесена спачаткуў Нарбону, затым у Барселону, і ў рэшце рэшт у Таледа — адсюль назва «Таледскае каралеўства», якая выкарыстоўвалася ў якасці назвы дзяржавы ў 580712 гадах.

У 711721 гадах з прычыны заваявання Іспаніі арабамі каралеўства было знішчана, а большая частка яго тэрыторыі далучана да Халіфата.

Гл. таксама

правіць

Зноскі

  1. Вестготы. Большая энциклопедия Кирилла и Мефодия. Архівавана з першакрыніцы 26 чэрвеня 2012. Праверана 30 мая 2012.

Спасылкі

правіць