Мікалай Міхайлавіч Карамзін
Мікала́й Міха́йлавіч Карамзі́н (12 снежня 1766, в. Міхайлаўка, Бузлукскі павет, Казанская губерня (паводле іншых дадзеных — вёска Знаменскае, Сімбірскі павет, Казанская губерня) — 3 чэрвеня 1826, Санкт-Пецярбург) — расійскі гісторык, публіцыст, празаік, паэт і стацкі саветнік.
| Мікалай Карамзін | |||
|---|---|---|---|
| руск.: Николай Михайлович Карамзин | |||
.jpg) | |||
| Асабістыя звесткі | |||
| Псеўданімы | А. Б. В.[1] | ||
| Дата нараджэння | 1 (12) снежня 1766[2][3][…] ці 12 снежня 1766[4] | ||
| Месца нараджэння | |||
| Дата смерці | 22 мая (3 чэрвеня) 1826[5][2][…] (59 гадоў) ці 3 чэрвеня 1826[4] (59 гадоў) | ||
| Месца смерці | |||
| Пахаванне | |||
| Грамадзянства |
 Расійская імперыя |
||
| Жонка | Кацярына Андрэеўна Карамзіна[d] | ||
| Дзеці | Кацярына Мікалаеўна Мяшчэрская[d], Аляксандр Мікалаевіч Карамзін[d], Андрэй Мікалаевіч Карамзін[d], Sofya Karamzina[d], Vladimir Karamzin[d] і Elizaveta Nikolaevna Karamzina[d] | ||
| Альма-матар | |||
| Прафесійная дзейнасць | |||
| Род дзейнасці | мовазнавец, паэт, гісторык, пісьменнік, перакладчык, крытык, журналіст, празаік, публіцыст | ||
| Гады творчасці | 1781—1826 | ||
| Кірунак | сентыменталізм | ||
| Жанр | паэзія | ||
| Мова твораў | руская | ||
| Дэбют | «Дзіцячае чытанне» — першы рускі часопіс для дзяцей | ||
| Грамадская дзейнасць | |||
| Член у | |||
| Прэміі | ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1818) | ||
| Узнагароды |
|
||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||
Біяграфія правіць
У 1783—1784 гадах на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расійскага сентыменталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расійскай» (т. 1—12, 1816—1829).
Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расійскай дзяржаўнасці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Полацкага, Гедзіміна, Альгерда і інш.). У «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазней пісьмовых крыніц.
Зноскі
- ↑ Венгеров С. А. А. Б. В. // {{{загаловак}}}. — СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889. — Т. I. Вып. 1—21. А. — С. 7.
- ↑ а б Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Encyclopædia Britannica
- ↑ а б Словарь русских писателей XVIII века. Выпуск 2: К—П / под ред. А. М. Панченко — СПб.: Наука, 1999. — ISBN 5-02-028095-X
- ↑ а б Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962.
- ↑ Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
Літаратура правіць
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. — ISBN 985-6302-33-1.
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Міхайлавіч Карамзін- Карамзін Мікалай Міхайлавіч. Дзейнасць, кнігі Архівавана 19 верасня 2012.
- Бедная Ліза. Карамзін М. М. Архівавана 7 верасня 2009.
- Помнік М. М. Карамзіну ў сядзібе Астаф’ева Архівавана 22 сакавіка 2016.
- Карамзін у Астаф’ева Архівавана 24 чэрвеня 2013.
- «Гісторыя дзяржавы Расійскага» М. Карамзіна ў гісторыі і культуры Расіі Архівавана 6 сакавіка 2016.
