Даўжыня ад 1 да 25 мм, але звычайна іх памеры не перавышаюць 10 мм. Цела моцна склерытызаванае, шчыльнае, пукатае, авальнае або амаль круглае, радзей цыліндрычнае або плоскае. Афарбоўка, чорная, бурая, часта з металічным бляскам. Вусікі каленчатыя, з доўгім асцюком, 6-7-сегментным жгутком і шчыльнай булавой. Галава цесна прылягае да пярэднегрудзей, звычайна можа ўцягвацца. Надкрылы ўкарочаныя, нярэдка з чырвонымі і жоўтымі плямкамі. Шчыток маленькіх памераў, часам нават незаўважны. Брушка з пяццю свабоднымі стэрнітамі. Тазікі расстаўленыя, асабліва шырока — заднія. Ногі капальныя, шчыльна прыціскаюцца да цела (так робяць пры небяспецы). Формула лапак 5-5-5 (за выключэннем рода Acritus і блізкіх родаў, у якіх заднія лапкі чатырох-сегментныя).
Пашыраны пераважна ў трапічных зонах. У беларускай фауне сустракаецца 61 від, 20 родаў.
Асаблівасці біялогііПравіць
Драпежнікі, жукі і лічынкі кормяцца пераважна лічынкамі іншых насякомых.
Большасць карапузікаў жывуць у мерцвячыне, гноі, у загнілых раслінных рэштках, многія — у хадах насякомых пад карой і ў драўніне, некаторыя — у гнёздах птушак і сысуноў або мурашніках. Насякомыя з родаў Hister, Saprinus трапляюцца ў жылых памяшканнях, складах, знішчаюць лічынак шкоднікаў харчовых прадуктаў.
Зноскі
- ↑ Напісанне Карапузікі ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т.8. Мн., 1999, С.55
