Карастышыў
Карастышаў[1], ці Карастышыў[2] (укр.: Коростишів) — горад у Жытомірскім раёне Жытомірскай вобласці Украіны[3], адміністрацыйны цэнтр Карастышыўскай гарадской грамады.
Горад
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Гісторыя правіць
Першы пісьмовы ўспамін пра горад адносіцца да 1499 года, калі вялікі князь літоўскі Аляксандр падарыў паселішча баярыну Кміту Аляксандравічу. З 1565 года Карастышаў пераходзіць ва ўласнасць сям'і Алізараў і становіцца цэнтрам іх зямельных уладанняў. У пачатку XVII стагоддзя ў горадзе будуюцца замак і касцёл. У 1634 годзе пракладзены драўляны мост цераз Цецераў.
У 1779 годзе Карастышаў атрымаў Магдэбургскае права і дазвол на правядзенне 7 кірмашоў на год. У 1793 годзе Карастышаўскія землі ўвайшлі ў склад Расійскай імперыі.
З 1866 года Карастышаў — валасны цэнтр Радамыслеўскага павета Кіеўскай губерні.
У другой палове XIX стагоддзя тут пачалі працаваць папяровая і запалкавая фабрыкі, вінакураны завод, бровар і гута. Пабудаваны каменны мост цераз Цецераў.
У 1873 годзе з Кіева ў Карастышаў пераведзена адна з першых ва Украіне настаўніцкіх семінарый.
Эканоміка правіць
Карастышаў — адзін з самых вядомых на тэрыторыі Украіны і за яе межамі цэнтраў граніта-здабыўной і апрацоўчай прамысловасці. Раней у горадзе і яго ваколіцах здабывалі граніт, асноўны колер якога абумоўлены колерам палявога шпату — шэрага. Тут сустракаюцца лабрадарыт, габра, шэры граніт. Цяпер карыстаюцца галоўным чынам прывазной сыравінай з Жытомірскага, Малынскага, Карасценскага і іншых раёнаў Жытомірскай вобласці, а таксама Кіраваградскай, Мікалаеўскай, Днепрапятроўскай абласцей. У горадзе працуе некалькі соцень прыватных прадпрыемстваў па апрацоўцы граніту, вырабы якіх вядомыя па ўсёй Украіне.
Культура і адукацыя правіць
У наш час у Карастышаве працуюць 6 школ, сярод якіх адна школа-інтэрнат, Карастышаўскі педагагічны каледж імя І. Я. Франко, Карастышаўскі аграрны ліцэй.
Вядомыя асобы правіць
Зноскі правіць
- ↑ Жытомірская вобласць // Беларуская энцыклапедыя. Т. 6. С. 474.
- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
- ↑ Большая советская энциклопедия. Гл. ред. Б. А. Введенский, 2-е изд. Т. 23. Корзинка — Кукунор. 1953. 636 стр., илл.; 55 л. илл. и карт.
- ↑ Гістарычны нарыс
Спасылкі правіць
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Карастышыў