Кацура Тара (桂 太郎, Katsura Tarō, 4 студзеня 1848 — 10 кастрычніка 1913) — 11-ы, 13-ы, 15-ы прэм'ер-міністр Японіі (1901 — 1906), (1908 — 1911), (1912 — 1913). Беспартыйны.

Кацура Тара
яп.: 桂太郎
Генерал-рэзідэнт Тайваня[d]
2 чэрвеня 1896 — 14 кастрычніка 1896
Папярэднік Kabayama Sukenori[d]
Пераемнік Nogi Maresuke[d]
11-ы прэм’ер-міністр Японіі
2 чэрвеня 1901 — 7 студзеня 1906
Папярэднік Хірабумі Іта
Пераемнік Кінмоці Саёндзі
13-ы прэм’ер-міністр Японіі
14 ліпеня 1908 — 30 жніўня 1911
Папярэднік Кінмоці Саёндзі
Пераемнік Кінмоці Саёндзі
15-ы прэм’ер-міністр Японіі
21 снежня 1912 — 20 лютага 1913
Папярэднік Кінмоці Саёндзі
Пераемнік Ямамота Ганбей
Нараджэнне 4 студзеня 1848(1848-01-04)[1]
Смерць 10 кастрычніка 1913(1913-10-10)[1] (65 гадоў)
Род Katsura clan[d]
Дзеці Saburō Inoue[d]
Партыя
Дзейнасць палітык, ваенны
Месца працы
Аўтограф Выява аўтографа
Род войскаў Imperial Japanese Army[d]
Званне Q10313048?
Бітвы
Узнагароды
ордэн Белага арла ордэн Святой Ганны 2 ступені Імператарскі аўстрыйскі ордэн Франца Іосіфа ордэн Чорнага арла вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна рыцар Вялікага Крыжа ордэна Святога Міхаіла і Святога Георгія Knight Grand Cross of the Order of the Bath Order of the Rising Sun with Paulownia Flowers, 1st class Collar of the Supreme Order of the Chrysanthemum Grand Cordon of the Supreme Order of the Chrysanthemum
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Падчас перавароту 1868 года стаяў на баку імператара, ахоўваў яго палац у Кіёта, затым удзельнічаў у вайне з прыхільнікамі сёгуната на поўначы Японіі. У 1870—1873 гадах вучыўся ў Берліне ў Ваенным вучылішчы. У 1875—1878 гадах быў ваенным аташэ пры японскім пасольстве ў Берліне.

Вызначыўся ў Япона-Кітайскай вайне 1894—1895 гадоў. З студзеня 1898 быў міністрам арміі; ў лістападзе 1900, калі быў утвораны кабінет графа Іта Хірабумі, выйшаў у адстаўку. У чэрвені 1901, пасля адстаўкі Іта, сфармаваў новы кабінет ўрада. Ён заключыў англа-японскі дагавор і правёў вайну з Расіяй.

Зноскі

  1. а б Koshaku Katsura Taro // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.