Вучыўся ў Вышэйшай школе горада Даба (руск.) (бел., у 1944 годзе ён паступіў на вайсковую службу у авіяцыю, вывучаў права ў Сіднейскім і Лонданскім універсітэтах, з 1950 года працаваў як юрыст і выкладчык. З 1962 чытаў лекцыі ў Аўстралійскім нацыянальным універсітэце (Канбера), у 1970 годзе быў абраны ў Парламент Аўстраліі. З 1972 па 1975 быў міністрам. З 1982 да адстаўкі ў 1992 годзе ён быў суддзёй Вышэйшага суда Новага Паўднёвага Уэльса. Выконваў розныя важныя функцыі ў мясцовых і агульнадзяржаўных юрыдычных установах Аўстраліі. З 2003 года быў старшынёй рэгіянальнага таварыства па дабравольнай эўтаназіі. Чэмпіён па гульне ў гольф сярод аматараў.
Эсперантыст з 1987 года, у 1992—1997 быў прэзідэнтам Аўстралійскай Эсперанта-Асацыяцыі. Удзельнічаў у арганізацыі і падрыхтоўцы 82-га Сусветнага кангрэса эсперантыстаў у Адэлаідзе (1997). Быў членам камітэта UEA і старшынёй Эсперантысцкай юрыдычнай асацыяцыі у 1996—2002 гадах. У 1998—2002 гадах быў прэзідэнтам UEA. Па вынікам галасавання, праведзеным часопісам La Ondo de Esperanto у 1999 годзе ён быў абвешчаны эсперантыстам года. Як прэзідэнт UEA ён заўсёды падкрэсліваў у сваіх выступленнях і артыкулах важнасць барацьбы за правы чалавека. Ён імкнуўся таксама да больш цеснага супрацоўніцтва паміж UEA і іншымі эсперанта-арганізацыямі, асабліва з Sennacieca Asocio Tutmonda, чыім членам ён быў таксама.
Зноскі
- Fitzgerald, Ross; Carr, Adam James; Dealy, Willam J. The Pope's battalions: Santamaria, Catholicism and the Labor Split. — university of Qeensland Press, 2003. — ISBN 0-7022-3389-7.
- Кароткі біяграфічны слоўнік, 2014.