Конрад II (герцаг Карынтыі)
Конрад II Малады (ням.: Konrad II der Jüngere; 1002 — 20 ліпеня 1039) — герцаг Карынтыі (з 1035 года) з Салічнай дынастыі.
| Конрад II | |
|---|---|
| Нараджэнне |
каля 1003
|
| Смерць |
20 ліпеня 1039
|
| Месца пахавання | |
| Род | Салічная дынастыя |
| Бацька | Конрад I |
| Маці | Мацільда Швабская[d] |
| Дзейнасць | арыстакрат |
Біяграфія правіць
Конрад Малады быў сынам карынтыйскага герцага Конрада I і Мацільды Швабскай. У 1011 годзе, пасля смерці бацькі, Конрад, быўшы яшчэ дзіцем, быў адхілены ад прастола Карынтыі, які імператар Генрых II перадаў свайму набліжанаму Адальбера Эпенштэйну. Конрад захаваў толькі частку ўладанняў свайго дзеда Атона I у даліне Рэйна (Шпаер, Вормс). У 1024 годзе Конрад высунуў сваю кандыдатуру на выбарах караля Германіі, аднак прайграў стрыечнаму брату Конраду Шпаерскаму.
Скарыстаўшыся паўстаннем Адальбера супраць новага караля, Конрад Малады змог зрушыць свайго праціўніка і ў 1035 годзе атрымаць карону Карынтыі. Аднак ад герцагства былі аддзелены верхнеітальянскія гарады (Верона, Удзінэ) і Карантанская марка (сучасная Штырыя), якія фактычна атрымалі незалежнасць ад Карынтыі.
Гэта значна аслабіла Карынтыйскую дзяржаву. Больш таго, большая частка мясцовай арыстакратыі сімпатызавала Адальбера Эпенштэйну і адмаўлялася падтрымаць Конрада II. Кіраванне Конрада ў Карынтыі працягвалася нядоўга: у 1039 годзе ён сканаў і быў пахаваны ў радавым магільным склепе Вормскага сабора.
Конрад II не пакінуў пасля сябе дзяцей, у выніку чаго Карынтыя перайшла пад непасрэднае кіраванне імператара Генрыха III і на некалькі гадоў пазбавілася ўласнага кіраўніка.