Любоў Якаўлеўна Майзель

Любоў Якаўлеўна Майзель (21 снежня 1908, г. Ваўкавыск — 25 жніўня 1978, г. Алматы) — тэатральная актрыса, Народная артыстка Казахскай ССР (1955). Муж — савецкі тэатральны акцёр, рэжысёр, педагог, заслужаны артыст Казахскай ССР Віктар Дз’якаў.

Любоў Якаўлеўна Майзель
Род дзейнасці акцёрка
Дата нараджэння 21 снежня 1908(1908-12-21)
Месца нараджэння
Дата смерці 25 жніўня 1978(1978-08-25) (69 гадоў)
Месца смерці
Узнагароды і прэміі
Ордэн «Знак Пашаны»
Народны артыст Казахскай ССР

Біяграфія правіць

Тэатральную адукацыю атрымала ў студыі харкаўскага Тэатра Пралеткульта. У перыяд з 1925 па 1928 год працавала ў гэтым тэатры. У перыяд з 1930 па 1935 год — у ленінградскім Тэатры Пралеткульта. Пачынаючы з 1935 года каля 40 гадоў працавала ў Алма-Ацінскім рускім тэатры драмы.

У рэпертуары Майзель ролі ў п’есах А. Астроўскага — Кабаніха («Навальніца», 1938), Агудалава («Беспасажніца», 1948), Мурзавецкая («Ваўкі і авечкі», 1964), М. Горкага — Меланья («Ягор Булычоў і іншыя», 1951), у спектаклях па творах Ф. М. Дастаеўскага — Бубнова («Прыніжаныя і абражаныя», 1956), Абноскіна («Сяло Сцяпанчыкава і яго насельнікі», 1971), у савецкіх п’есах — маёр Грэч («Так і будзе» К. М. Сіманава, 1945), мадам Ксідзіяс («Інтэрвенцыя» Л. І. Славіна, 1948), Дунька («Любоў Яравая» К. А. Транёва, 1952), у п’есах замежных аўтараў — місіс Старкуэдар («Крадзеж» Дж. Лондана, 1955), Ліна Розэ («Фізікі» Ф. Дзюррэнмата, 1966) і інш. Асабліва атрымліваліся ў Майзель вострахарактарныя ролі[1].

Зноскі