Ларыса Піліпаўна Касцюкавец

(Пасля перасылкі з Л. Касцюкавец)

Ларыса Піліпаўна Касцюкаве́ц (15 лютага 1939, Менск — 30 кастрычніка 2014) — беларуская музыказнаўца, фалькларыстка, медыявістка. Доктар мастацтвазнаўства (2013), дацэнт (1982)[1].

Ларыса Піліпаўна Касцюкавец
Дата нараджэння 15 лютага 1939(1939-02-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 30 кастрычніка 2014(2014-10-30) (75 гадоў)
Грамадзянства
Род дзейнасці музыказнавец, фалькларыстка, медыявіст
Месца працы
Навуковая ступень доктар мастацтвазнаўства (2013)
Навуковае званне
Альма-матар
Член у
Узнагароды

Біяграфія

правіць

Нарадзілася 15 лютага 1939 годзе ў Менску.

Скончыла ў 1966 годзе Беларускую дзяржаўную кансерваторыю па спецыяльнасці «музыказнаўства», у 2012 годзе аспірантуру Маскоўскай дзяржаўнай кансерваторый імя П. І. Чайкоўскага. Кандыдат мастацтвазнаўства (1978). У 2012 годзе абараніла доктарскую дысертацыю па тэме «Стылістыка канта і яе пераўтварэнне ў беларускай народнай песні»[1].

У 1965—2014 гадах працавала на фартэпіянным і кампазітарска-музыказнаўчым факультэце Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі: выкладчыца кафедры гісторыі музыкі; дацэнт, загадчыца кафедры тэорыі музыкі; дацэнт, прафесар кафедры беларускай музыкі[1].

Член Беларускага саюза кампазітараў з 1985 года[1].

Памерла 30 кастрычніка 2014[1].

Навуковая дзейнасць

правіць

Спецыялістка па гісторыі і тэорыі беларускай музыкі, музычнай медыявістыкі і этнамузыкалогіі, нотнай пісьменнасці Вялікага Княства Літоўскага і беларускаму канту.

Даследавала кантавую культуру Беларусі, славянскі народнапесенны фальклор, беларускую народную песню (пераважна яе стылістыку і натаванне), старажытнарускі і беларускі знаменны спеў, царкоўную музыка праваслаўнай традыцыі. Прапагандавала канты ў жывым гучанні. Аўтар вучэбна-метадычных прац, радыё- і тэлеперадач на фальклорныя тэмы, складальніца зборніка «Беларускія канты» (1992), дапаможніка «Беларускія народныя абрады» (1994).

У 1975 годзе выйшла яе кніга «Кантовая культура Белоруссии», у якой яна даводзіла, што гарадская паэзія і музыка, нотная пісьменнасць і іншыя прыкметы высокай культуры з’явіліся спачатку ў Вялікім Княстве Літоўскім, а адсюль ужо праз беларускіх асветнікаў трапілі ў Расію, а не наадварот. У 2006—2008 гадах у выдавецтве Беларускай акадэміі музыкі выйшла двухтомная манаграфія «Стылістыка канта і яе ператварэнне ў беларускай народнай песні», у якой паказала, што ў Беларусі «вучоная», аўтарская паэзія і музыка ўплывала на народную, а не наадварот[2].

Узнагароды

правіць

Узнагароджана медалём СССР «Ветэран працы» (1985), ганаровым знакам Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (1999)[1].

  • Кантовая культура в Белоруссии. Мн., 1975; К истории рукописного сборника // Вопросы теории и истории музыки. Мн., 1976;
  • Из истории древнерусского знаменного пения // Вопросы музыкознания. Мн., 1981;
  • Ананчыцкія спявачкі // Беларусь. 1983. № 1;
  • Об одном типе купальских песен // Памяти К. Квитки. М., 1983;
  • Народные песни на стихи Янки Купалы // Вопросы культуры и искусства Белоруссии. Мн., 1983. Вып. 2.
  • Избранные труды по белорусскому музыкальному фольклору. Минск, 2019.
  • Каляндарна-песенная традыцыя Беларускага Панямоння ў экспедыцый на-палявых запісах Л. П. Касцюкавец. Мінск, 2018 [Электронны рэсурс] (Аўдыяатлас традыцый най музычнай культуры Беларусі: вып. 11).
  • Фольклоризация канта. Минск, 2014.
  • Рукописный белорусский Ирмолой на квадратных линейных нотах 091/283к и его песнопение «Наславник царевича Ярослава»: исследование. Минск, 2011.
  • Стилистика канта и ее претворение в белорусской народной песне: в 2 кн. Минск, 2006—2008.
  • Беларускія народныя абрады. Мінск, 1994.
  • Беларускія канты: [Ноты]. Мінск, 1992.
  • Кантовая культура Белоруссии . Минск, 1975.
Удзел у калектыўных працах
  • Фалькларыстыка. Веснавыя песні; поўнач — поўдзень: дапаможнік. Мінск, 2020.
  • Фалькларыстычныя даследаванні: зборнік артыкулаў. Вып. 8-12. Минск, 2011—2015.

Крыніцы

правіць

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць