Маніёк
Маніёк, маніёт, маніёк ядомы, касава[3] (Manihot esculenta) — від раслін сямейства Малачайныя (Euphorbiaceae), важная харчовая расліна тропікаў.
Маніёк | |||||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||
Manihot esculenta Crantz, 1766 | |||||||||||||||||||
|
Батанічнае апісанне
правіцьШматгадовая вечназялёная куставая расліна. Маніёк дасягае двух з паловай метраў у вышыню; корань можа дасягаць васьмі сантыметраў у дыяметры і аднаго метра ў даўжыню, маса вагаецца ад трох да дзесяці кг.
Выкарыстанне
правіцьШырока культывуецца ў Афрыцы. У ежу ідзе падобны да бульбіны корань. У караняплодах шмат крухмалу. У сырым выглядзе караняплоды вельмі атрутныя, і ўжываюцца ў ежу толькі варанымі або печанымі. З сырога маніёка робяць крупы (тапіёку), з якой вараць кулеш, а сушаны маніёк перамолваюць ў муку, з якой пякуць тонкія аладкі.
Зноскі
- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10.
Літаратура
правіць- Маніёк, маніёт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10). — С. 80.
Спасылкі
правіць- Маниок съедобный — Manihot esculenta: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)