Марцін Опіц (ням.: Martin Opitz; 23 снежня 1597, Бунцлаў — 20 жніўня 1639, Данцыг) — нямецкі паэт, асноўны кірунак класіцызм, стваральнік першай паэтыкі на нямецкай мове.

Марцін Опіц
Martin Opitz
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні ням.: Martin Opitz
Дата нараджэння 23 снежня 1597(1597-12-23)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 20 жніўня 1639(1639-08-20)[1][2][…] (41 год)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці Паэт
Жанр класіцызм, барока
Мова твораў нямецкая
Грамадская дзейнасць
Член у
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Біяграфія правіць

Вучыўся ў гімназіі ў Бунцлаве, затым, з 1617, — у вышэйшай школе ў Бойтэне-на-Одэры, дзе вывучаў французскую, нідэрландскую і італьянскую паэзію. У 1618 паступіў ва ўніверсітэт у Франкфурце-на-Одэры, у тым жа годзе выступіў з невялікім трактатам «Aristarchus sive de contemptu linguae teutonicae», у якім абараняў права роднай мовы на літаратурнае жыццё і даказваў, што нямецкая мова не горш французскай або італьянскай здольная стварыць новую літаратуру па вялікіх ўзорах класічнай старажытнасці.

 
Weltliche und geistliche Dichtung (1888)

У 1619 у Гайдэльбергу ўзначаліў гурток маладых паэтаў, якія групаваліся вакол Цынкгрэфа і імкнуліся да стварэння нацыянальнай паэзіі. У 1620-м гурток, з прычыны ваенных падзей, распаўся, і Опіц збег у Лейдэн, дзе набыў апеку Даніэла Хэйнсія, чыю лацінскую оду на нараджэнне Хрыста ён пераклаў яшчэ ў Гайдэльбергу. У 1622, па запрашэнні князя сяміградскага Бетлена Габора, Опіц зрабіўся прафесарам філасофіі і вытанчаных мастацтваў у вышэйшай школе Вайсенбурга. Тут ён напісаў апісальна-дыдактычную паэму «Zlatna oder von Ruhe des Gemüts» і пачаў шырокую, але пакінутую няскончанай працу аб старажытнасцях Дакіі («Dacia antiqua»).

Творчасць правіць

Рэфарматар нямецкай паэзіі, заснавальнік так званай Першай сілезскай школы паэтаў. Да яго нямецкія паэты пісалі пераважна на лаціне. Опіц увёў сілаба-тоніку ў нямецкую паэзію, а свае прынцыпы выклаў у «Кнізе пра нямецкую паэтыку» (Buch von der deutschen Poeterey, 1624).

Зноскі