Гданьск

Гданьск
Герб[d]	Сцяг[d]
Краіна	Польшча
Ваяводства	Паморскае
Павет	Горад на правах павета
Каардынаты	54°20′54″ пн. ш. 18°39′14″ у. д.HGЯO
Кіраўнік	Аляксандра Дулькевіч[d]
Заснаваны	VII стагоддзе
Першая згадка	997
Ранейшыя назвы	1308—1466, 1793—1945: Данцыг
Горад з	1263
Плошча	266 ± 1 км²;
Вышыня цэнтра	11 м
Водныя аб’екты	Вісла
Насельніцтва	▲486 492 чал. (2023);
Часавы пояс	UTC+1, летам UTC+2
Тэлефонны код	58
Паштовыя індэксы	80-008–80-958
Аўтамабільны код	GD
TERC	2261011
Афіцыйны сайт	gdansk.pl (польск.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гданьск (польск.: Gdańsk^ⓘ, з 1308 па 1466 і з 1793 па 1945 гады — Данцыг) — горад на правах павета на поўначы Польшчы, каля 500 000 жыхароў. Буйны порт на Балтыйскім моры, цэнтр прамысловасці, у прыватнасці нафтахімічнай і машынабудавання (развітыя суднабудаванне і сударамонт).

Гісторыя

Гданьск упершыню згадваецца ў летапісе ў 997 годзе ў сувязі з місіяй святога Адальберта (Войцеха) у Прусію. Аднак па дадзеных археалагічных раскопак, селішча на месцы Гданьска існавала ўжо ў V стагоддзі. Немцы сталі сяліцца ў горадзе з XII стагоддзя.

14 лістапада 1308 года Гданьск быў захоплены рыцарамі Тэўтонскага ордэна і быў далучаны да Прусіі. Горад быў пераназваны ў Данцыг.

У 1466 годзе, пасля заканчэння Трынаццацігадовай вайны Тэўтонскага ордэна з Польшчай, падчас якой Ордэн патрываў паразу, Гданьск быў уз’яднаны з Польшчай і яму была вернута яго першапачатковая назва. Аднак горад атрымаў ад польскага караля Казіміра шырокія прывілеі, дзякуючы якім яго залежнасць ад Польшчы фактычна апынулася намінальнай: горад самастойна выбіраў службовых асоб, вёў амаль незалежную вонкавую палітыку і валодаў манетнай рэгаліяй.

У 1660 годзе ў Аліўскім манастыры паблізу ад Гданьска была падпісана Аліўскі мірны дагавор.

У 1793 годзе, у выніку падзелу Рэчы паспалітай, Гданьск дастаўся Прусіі і зноў стаў Данцыгам.

У 1807 годзе Данцыг быў абвешчаны французамі вольным горадам, але пасля спусташальнай аблогі ў 1813 годзе быў вернуты Прусіі.

Пасля Першай сусветнай вайны Гданьск паводле Версальскага мірнага дагавора (1919) атрымаў статус вольнага горада і знаходзіўся пад кіраваннем Лігі Нацый. Дагавор таксама перадаваў Польшчы тэрыторыі, якія давалі ёй доступ да Данцыга, т. з. Данцыгскі калідор (або Польскі калідор), які адлучаў Усходнюю Прусію ад Германіі. Вялікую частку насельніцтва горада (95 %) складалі немцы, але палякі мелі права на свае ўласныя ўстановы, напрыклад школы, бібліятэкі і г. д. Акрамя таго, паводле Версальскага дагавора Польшчы было прадстаўлена вядзенне замежных спраў Данцыга і кіраванне чыгуначным паведамленнем вольнага горада. Польшчы было прадстаўлена права вольнага карыстання данцыгскімі воднымі шляхамі, докамі і інш. Данцыг уваходзіў у мытную зону Польшчы. З 1926 года Польшча, са згоды Лігі Нацый, утрымоўвала ў гавані Данцыга склад ваеннай падрыхтоўкі пад аховай польскіх вайскоўцаў.

У 1939 годзе нацысцкая Германія запатрабавала ад Польшчы вярнуць горад, а таксама падаць Германіі шлях у абыход Данцыгскага карыдора для сувязі з Усходняй Прусіяй. Адмова Польшчы стала фармальнай падставай да пачатку Другой Сусветнай вайны.

Пасля вайны, па рашэнні патсдамскай канферэнцыі Усходняя Прусія была ліквідаваная. Яе паўднёвая частка, прыкладна 2/3 агульнай тэрыторыі, у тым ліку і Гданьск, была перададзеная Польшчы. Нямецкае насельніцтва было дэпартавана.