Марыя Віктараўна Бурмака
Марыя Віктараўна Бурмака (укр.: Марія Вікторівна Бурмака; нар. 16 чэрвеня 1970, Харкаў, УССР) — украінская спявачка, Народная артыстка Украіны, кандыдат філалагічных навук.
| Марыя Віктараўна Бурмака | |
|---|---|
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 16 чэрвеня 1970 (54 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Краіна | |
| Бацька | Q22137413? |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | спявачка |
| Інструменты | вакал |
| Жанры | поп-рок |
| Узнагароды | |
| burmaka.kiev.ua (укр.) | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьМарыя нарадзілася ў сям’і выкладчыкаў. У 1987 годзе паступіла на філалагічны факультэт Харкаўскага ўніверсітэта. Яшчэ ў студэнцкія гады пачала пісаць песні. Скончыла музычную школу па класе гітары. Скончыла сярэднюю школу № 4 г. Харкава[1].
Перамога на фестывалі «Оберіг» у Луцку у 1989 годзе ды на «Червоній руті» (другая прэмія) дала пачатак яе музычнай кар’еры. Фірма «Кобза» выпусціла касету яе песень пад назвай «Ой, не квітни, весно…». У чэрвені 1990 года Бурмака заваёўвае званне «Лаўрэата» у Каніве на Усеўкраінскім фестывалі «ДЗВІН».
Увосень 1991 года Бурмака запісала на канадскай фірме «Еўшан» свой першы кампакт-дыск «Марія» з кампазіцыямі ў стылі нью-эйдж. У гэтым жа годзе спявачка пераехала ў Кіеў. Пачала плённа супрацоўнічаць з кампазітарам і аранжыроўшчыкам Мікалаем Паўлавым.
У 1993 годзе Бурмака атрымала перамогу ў хіт-парадзе «12 — 2» на Радыё «Промінь» (песні «Лишається надія», «Єдиного слова заради», «Ходить сон» і «Я люблю твої кроки»). Увосень 1994 года спявачка прэзентавала свой другі кампакт-дыск — «Лишається надія».
На працягу 1990-х гадоў працавала тэлевядучай на канале «СТБ» («КіН», «Рейтинг», «Хто там», «Чайник») і УТ-1 («Створи себе»).
Была актыўнай удзельніцай практычна ўсіх падзей украінскай гісторыі, пачынаючы з фестывалю «Червона рута» (1989) і «Рэвалюцыі на граніце» (1990) да «Аранжавай рэвалюцыі» (2004) і «Рэвалюцыі Годнасці» (2013—2014).
1997 года Марыя атрымала званне заслужанай артысткі Украіны. У наступныя гады запісала альбомы: «Знову люблю» (1997), «Із янголом на плечі» (2001), «МІА» (2002), рэмікс-версія «I AM» (2003), «№ 9» (2004), «Ми йдемо! Найкраще» (2004).
Песні Бурмакі набылі папулярнасць і за мяжой. Хіты «Хто я така є» і «Сонцем небом дощем» гучалі на польскіх fm-радыёстанцыях. Аднак, спроба выдаць зборнік песень на польскай мове так і не была рэалізаваная.
У снежні 2004 год выйшаў кампакт-дыск «Ми йдемо», зборнік абраных песень з 10 альбомаў.
На працягу 2005 года Марыя Бурмака запісала некалькі англамоўных версій сваіх песень і зняла новыя кліпы, дала дабрачынныя канцэрты ў Паўночнай Амерыцы. Была запрошаная з лекцыяй у прафесарскі клуб Калумбійскага Універсітэта (Нью-Йорк). Спявачка выступіла на найбуйнейшым украінскім фестывалі ў ЗША «Верховина» і фестывалі «Лемківська ватра» у Польшчы. Прыняла актыўны ўдзел у сацыяльнай акцыі «Не прадавайся», дабрачынных акцыях «ВІЛ/СНІД Альянсу» і «Мережі людей, що живуть з ВІЛ» (2006).
У 2007 годзе Марыя Бурмака ўзнагароджана ордэнам княгіні Вольгі III ступені[2]. Яна выпусціла калекцыю MP3 на двух дысках «Всі альбоми Марії Бурмаки», а ў 2008 годзе — CD «Саундтреки». У альбом увайшлі песні «Пробач», «Не тому», «Попрощатись не зуміли», «З Днем Народження, Сонце!».
У 2008 годзе была членам журы літаратурнай прэміі «Кніга года Бі-бі-сі».
У 2009 годзе Марыя была ганравана званнем «Народная артыстка Украіны»[3].
У 2010 годзе запісала сумесны альбома «Don’t laugh at me/ Не смійся з мене» у рамках кампаніі Operation Respect сумесна з Пітэрам Ярау («Peter, Paul and Mary»). А ў 2011 годзе сумесны выступ на фестывалі Союзівка (Soyuzivka).
З мая 2011 года — Марыя Бурмака вядучая аўтарскай рубрыкі "Музика Сніданку"на канале «1+1». З верасня 2011 года — была вядучай праекта «Музика для дорослих з Марією Бурмакою» на канале ТВі.
У лютым 2014 дала сольны акустычны канцэрт у рэвалюцыйным Украінскім доме для байцоў Народнай самаабароны.
Летам і восенню 2014 года ў складзе тура «Підтримаємо своїх» была з выступамі ў зоне АТА, у прыфрантавых гарадах і ўдзельнічала ў канцэртах, сабраныя сродкі ад якіх былі выдаткаваныя на патрэбы добраахвотніцкіх батальёнаў. Займаецца актыўнай валанцёрскай і дабрачыннай дзейнасцю.
У 2014 годзе выпусціла альбом «Тінь по воді». У тым жа годзе дала сольны дабрачынны канцэрт у Парыжы, сабраныя сродкі былі перададзеныя ў фонд «Таблєточки» і прыняла ўдзел ва ўкраінскім фестывалі ў Чыкага, сабраныя сродкі былі пералічаны ў «Фонд допомоги героям».
У канцы 2014 года ўвайшла ў ТОП-100 самых уплывовых жанчын Украіны па версіі часопіса «Фокус». Узімку 2015 года спявачка сыграла дабрачынныя канцэрты ў Вялікабрытаніі. Увесну таго ж года адбыліся дабрачынныя канцэрты Марыі Бурмакі ў ЗША. У лістападзе ў Канадзе.
2015 год адзначыўся ў жыцці спявачкі прэм’ерамі песень «Танцюй», «Золотиста осінь» (памяці Мікалая Мазгавога), «Фрізбі», а таксама кліпам на кампазіцыю «Ти». У маі 2016 года спявачка прэзентавала рамантычны кліп на песню «Якби ми». А ўжо ў верасні таго ж года ў канцэрт-холе Caribbean club яна разам з гуртом Gypsy Lyre прэзентавала музычную праграму «Нове та улюблене». Канцэрт прайшоў з поўным аншлагам. Акрамя абноўленай праграмы Марыя таксама праспявала дуэтам з Аляксандрам Панамаровым, Арсенам Мірзаянам, Іванкай Чарвінскай і Тоняй Мацвіенка.
Песняй «Верни до мене, пам’яте моя» далучылася да акцыі «Так працює пам’ять», прысвечанай памяці Данііла Дыдзіка і ўсім, хто аддаў жыццё за незалежнасць Украіны[4].
Альбомы
правіць
- 1990 Ой не квітни, весно…
- 1992 Марія
- 1994 Лишається надія
- 1998 Знову люблю
- 2001 Міа
- 2001 Із янголом на плечі
- 2003 Марія Бурмака I Am
- 2003 Марія Бурмака Live
- 2004 № 9
- 2004 Ми йдемо! Найкраще
- 2008 Саундтреки
- 2011 Дитячий Альбом
- 2014 Тінь по воді
- 2016 Другий дитячий альбом
- 2021 Улюблені класики
Сям’я
правіцьЗноскі
- ↑ ХПЛ № 4. School Champion. Архівавана з першакрыніцы 4 вересня 2021. Праверана 5 вересня 2021.
- ↑ Указ президента України від 2 березня 2007 года № 163/2007 «Про відзначення державними нагородами України»
- ↑ Указ президента України від 16 січня 2009 года № 26/2009 «Про відзначення державними нагородами України»
- ↑ 55 треків пам'яті Данила Дідіка, який загинув у 2015 році (укр.). Громадське радіо. Архівавана з першакрыніцы 13 червня 2021. Праверана 13 чэрвеня 2021.
- ↑ У родині відомої співачки сталася трагедія: "Був поранений і контужений" (укр.). РБК-Украина. Праверана 14 студзеня 2024.
Літаратура
правіць- Попович Н. В. Бурмака Марія Вікторівна // Енциклопедія сучасної України : у 30 т.. (укр.) / ред. кол. : І. М. Дзюба [та ін.] ; НАН України, НТШ, Коорд. бюро Енцикл. Сучас. України НАН України. — К.: Поліграфкнига, 2004. — Т. 3 : Біо — Бя. — С. 626. — 695 с. — ISBN 966-02-2682-9.