Мікалай Міхайлавіч Карамзін

(Пасля перасылкі з Мікалай Карамзін)

Мікала́й Міха́йлавіч Карамзі́н (12 снежня 1766, в. Міхайлаўка, Бузлукскі павет, Казанская губерня (паводле іншых дадзеных — вёска Знаменскае, Сімбірскі павет, Казанская губерня) — 3 чэрвеня 1826, Санкт-Пецярбург) — расійскі гісторык, публіцыст, празаік, паэт і стацкі саветнік.

Мікалай Карамзін
руск.: Николай Михайлович Карамзин
Асабістыя звесткі
Псеўданімы А. Б. В.[1]
Дата нараджэння 1 (12) снежня 1766[2][3][…] ці 12 снежня 1766(1766-12-12)[4]
Месца нараджэння
Дата смерці 22 мая (3 чэрвеня) 1826[5][2][…] (59 гадоў) ці 3 чэрвеня 1826(1826-06-03)[4] (59 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства Сцяг Расіі Расійская імперыя
Жонка Кацярына Андрэеўна Карамзіна[d]
Дзеці Кацярына Мікалаеўна Мяшчэрская[d], Аляксандр Мікалаевіч Карамзін[d], Андрэй Мікалаевіч Карамзін[d], Sofya Karamzina[d], Vladimir Karamzin[d] і Elizaveta Nikolaevna Karamzina‎[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці мовазнавец, паэт, гісторык, пісьменнік, перакладчык, крытык, журналіст, празаік, публіцыст
Гады творчасці 17811826
Кірунак сентыменталізм
Жанр паэзія
Мова твораў руская
Дэбют «Дзіцячае чытанне» — першы рускі часопіс для дзяцей
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1818)
Узнагароды
Ордэн Святой Ганны I ступені
Ордэн Святой Ганны I ступені
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

У 1783—1784 гадах на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расійскага сентыменталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расійскай» (т. 1—12, 1816—1829).

Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расійскай дзяржаўнасці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Полацкага, Гедзіміна, Альгерда і інш.). У «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазней пісьмовых крыніц.

Зноскі

  1. Венгеров С. А. А. Б. В. // Критико-биографический словарь русских писателей и ученых (от начала русской образованности до наших дней). — СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889. — Т. I. Вып. 1—21. А. — С. 7.
  2. а б Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. Nikolay Mikhaylovich Karamzin // Encyclopædia Britannica
  4. а б КАРАМЗИН Николай Михайлович // Словарь русских писателей XVIII века. Выпуск 2: К—П / под ред. А. М. ПанченкоСПб.: Наука, 1999. — С. 32–43. — ISBN 5-02-028095-X
  5. а б Макогоненко Г. П. Карамзин // Краткая литературная энциклопедияМ.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 3.
  6. Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць