Абалонь (мясцовасць)

Абало́нь (укр.: Оболо́нь) — гістарычная мясцовасць на поўначы Кіева, размешчаных на правым беразе Дняпра. Назва паходзіць ад старажытнарускага слова болонь, болоние (руск.), што азначае «заліўны луг», «нізкі бераг ракі, які заліваецца вадой».

Абалонь
укр.: Оболонь
50°30′30″ пн. ш. 30°29′55″ у. д.
Краіна	Украіна
Горад	Кіеў
Адміністрацыйны раён горада	Абалонскі
Паштовыя індэксы	04205
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Абалонь згадваецца ў летапісах з 1096 года ў сувязі з адбіваннем нападаў качэўнікаў і княжацкімі міжусобіцамі. У старажытнасці заліўныя лугі Абалоні выкарыстоўваліся пад пашы. На тэрыторыі раёна былі выяўлены рэшткі раннеславянскага паселішча 1-га стагоддзя да н. э. — 2-га стагоддзя н. э.

Археалагічныя матэрыялы сведчаць, што раннія славяне мелі высокі для свайго часу ўзровень жыцця. Яны дамагліся дасканаласці у вытворчасць вырабаў з бронзы, жалеза і керамікі. Старажытныя жыхары Абалоні вялі актыўныя абменныя сувязі з антычнымі гарадамі Паўночнага Прычарнамор’я.

Часам мяшчане і купцы выкарыстоўвалі Абалонь для перапраўкі кантрабанды. У 1774 годзе ля Іарданскага возера, на заставе былі затрыманыя мяшчане Бліставёцэў і Каталічэнка, якія спрабавалі незаконна правезці ў Кіеў французскае віно. У сярэднія вякі зямлі Абалоні сталі настолькі прэстыжнымі, што іх імкнуліся займець многія. Мала таго ў спрэчках за межы надзелаў даходзілі не толькі да судовага разбору, а і да рукапрыкладства. Каб вырашыць зямельныя канфлікты даводзілася ўмешвацца першым асобам дзяржавы. Справядлівасць на Абалоні наводзілі гетманы Багдан Хмяльніцкі і Іван Мазепа, цары Аляксей Міхайлавіч і Пётр I.

На Абалоні бываў малады Аляксандр Купрын. Ён напісаў цікавыя нарысы для кіеўскай газеты «Жыццё і мастацтва». Адзін з іх — «Абалонскае спусташэнне», які быў надрукаваны ў 1895 годзе.

З канца 1960-х на Абалоні пачынае будавацца жылы масіў. Асноўная забудова выканана ў 1973—1980. Аўтары праекта — архітэктары Г. М. Слуцкі, Ю. А. Паскевіч, Л. І. Філёнгі і інш. Пры планаванні масіва вялікая ўвага надавалася прыродным умовам мясцовасці. Масіў забудаваны ў асноўным 9-ці і 16-ці павярховымі дамамі, і спланаваны па асабліваму, сотападобнаму плану — мікрараёны нагадваюць соты па форме. У кожным мікрараёне — дзіцячыя садкі, школы, ўніверсамы, маецца два кінатэатра. Цікавая таксама сістэма бюветаў, якія ёсць у кожным мікрараёне.

Абалонь была злучаная з цэнтрам лініяй метрапалітэна: у 1980 годзе былі здадзены ў эксплуатацыю станцыі «Пачайна» і «Праспект Корнейчука» (пераназваная ў «Абалонь»), у 1982 годзе — «Мінская» і «Герояў Дняпра».

У 1990 годзе быў адкрыты яхтклуб для дзяцей і дарослых. Прыбярэжная частка Абалоні з’яўляецца папулярнай зонай адпачынку сярод кіяўлян. На Абалоні ёсць тры заліва: Абалонскі, Сабачае Вусце і Наталка (невялікі).

Падчас другога перыяду забудовы, які пачаўся ў 2000 годзе, у Абалоні з’явіліся новыя, больш вышынныя (22-25 паверхаў) жылыя дамы, пабудаваныя ў асноўным бліжэй да Дняпра. Абалонь стала лічыцца прывабным жылым раёнам. Кватэры ў новых дамах больш дарагія, чым у абалонскіх дамах старой забудовы, аднак танней за кватэры ў цэнтры Кіева.

• 
  Абалонская лука ў XVII стагоддзі
• 
  Разліў Дняпра на Абалоні, 1890-я гады

Праспекты і вуліцы

Асноўныя магістралі Абалоні — праспекты Абалонскі і Герояў Сталінграда. Вуліцы: Герояў Дняпра, Маршала Маліноўскага, Маршала Цімашэнкі, Зоі Гайдай.

Багатырская вуліца, на якой размешчаны піўзавод «Абалонь», з’яўляецца мяжой раёна Абалонь (але не адміністрацыйнага Абалонскі раёна).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Абалонь (мясцовасць)
• Усё пра Абалонь (укр.)
• Гістарычная даведка аб Абалонскім раёне Архівавана 2 жніўня 2009. (укр.)