Міністэрства ўнутраных спраў Расійскай імперыі

Міністэрства ўнутраных спраў Расійскай імперыі
Міністэрства ўнутраных спраў Расійскай імперыі
	скарочана — МУС Расіі
	; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
Агульная інфармацыя
Краіна	Расійская імперыя
Дата стварэння	1819
Папярэдняе ведамства	Міністэрства паліцыі Расійскай імперыі ; (1810—1819)
Дата скасавання	26 кастрычніка 1917 (8 лістапада 1917)
Заменена на	НКУС РСФСР
Вышэйшае ведамства	Савет міністраў Расійскай імперыі
Штаб-кватэра	Дом 57, Набярэжная ракі Фантанкі, Петраград
Падведамны орган	Дэпартамент паліцыі

Міністэрства ўнутраных спраў Расійскай імперыі — орган дзяржаўнай выканаўчай улады Кабінета Міністраў Расійскай імперыі, які ажыццяўляў адміністрацыйна-распарадчыя функцыі ў сферах дзяржаўнай бяспекі, грамадскай бяспекі, аховы правапарадку, кіраўніцтва мясцовымі органамі ўлады, барацьбы з злачыннасцю, аховы месцаў пазбаўлення волі, дазвольнай сістэмы, цэнзуры ў сродках масавай інфармацыі і кнігавыдання.

МУС Расійскай імперыі засяроджвала ў сваіх руках самыя разнастайныя задачы, як паліцыі бяспекі, так і паліцыі дабрабыту.

Будынак МУС РасііПравіць

Будынак на набярэжнай Фантанкі узведзены ў 30-х гадах XIX стагоддзя па праекце выдатнага італьянскага архітэктара Карла Росі пры ўдзеле Язэпа Шарлемань, з’яўляецца складовай часткай ансамбляў плошчы Астроўскага з Александрынскім тэатрам, вуліцы Дойліда Росі і плошчы Ламаносава. З 1847 па 1917 года яго заняло Міністэрства ўнутраных спраў. З 1925 года ў будынку размясцілася друкарня «Леніздат».

Гісторыя і функцыіПравіць

Па думкі графа Сперанскага, міністэрства павінна было мець апеку аб прадукцыйных сілах краіны і быць цалкам чужым функцый паліцыі ахавальнай. Гэты характар МУС змяніўся з далучэннем да яго ў 1819 г. Міністэрства паліцыі.

Наступныя змены ў агульным выніку пашыралі кампетэнцыю МУС, хоць яна часткова звужвалась. Так, у 1826 г. «асаблівая канцылярыя» былога міністра паліцыі была выдзелена ў самастойную III аддзяленне Уласнай Е. И. В. канцылярыі; апеку аб дзяржаўным і народным гаспадарцы збольшага адышло ў падпарадкаванне Міністэрстваў фінансаў і дзяржаўных маёмасцяў. З іншага боку, у 1832 г. да міністэрства ўнутраных спраў далучана, у выглядзе дэпартамента, галоўнае ўпраўленне духоўных спраў замежных спавяданняў, у 1862 г. перададзена ў вядзенне МУС цэнзура, у 1865 г., пры пераўтварэнні Міністэрства шляхоў зносін, — справы будаўнічай паліцыі, у 1868 г. у яго склад увайшло скасаванае Міністэрства пошт і тэлеграфаў Расійскай імперыі, кіраванне якімі і раней, да 1830 г., таксама ўваходзіла ў склад МУС.

У 1880 г. былое трэцяе аддзяленне Уласнай Я. І. В. канцылярыі далучана да МУС і міністра даверана загадванне корпусам жандараў на правах шэфа жандараў. З 1843 г. МУС загадвае статыстычнай часткай, у 1861 г. пры ім утвораны асаблівы земскі аддзел; палажэнне 12 ліпеня 1889 г. аб земскіх участковых начальнікаў прадаставіла яму судовыя функцыі і судовага нагляду. Загадванне турэмнай часткай перададзена ў 1895 г. з МУС у Міністэрства юстыцыі. У 1880 г. было створана адмысловае Міністэрства, злучаушае у сабе гэтак разнастайныя часткі, як пошта і духоўныя справы замежных спавяданняў; але ўжо ў наступным годзе яно было скасавана, а яго справы вернутыя ў вядзенне МУС.

Асаблівае становішча МУС сярод іншых міністэрстваў абумоўліваецца не толькі шматлікасцю, разнастайнасцю і важнасцю яго функцый, але і тым акалічнасцю, што яно ведае перш за ўсё паліцыю, а прымусовае ажыццяўленне ўсіх наогул распараджэнняў ўрада, да якога б міністэрству яно ні ставілася, здзяйснялася, па агульнаму правілу, паліцыяй.

Структура міністэрстваПравіць

Міністру ўнутраных спраў дадзены два таварыша, правы якіх вызначаліся спецыяльнымі пастановамі. У 1895 годзе ў склад МУС быў наступным: савет міністра, адукаваны на агульным падставе, але з некаторым адступленнем па справах земскага аддзела; галоўнае ўпраўленне пошт і тэлеграфаў; галоўнае ўпраўленне па справах друку, ведающее цэнзуру, а роўна якая мае нагляд за прамысловымі ўстановамі, якія адносяцца да друку, і за кніжнай гандлем; земскі аддзел, медыцынскія дэпартамент і савет, дарадчы ветэрынарны камітэт, ператвораны ў красавіку 1901 года ў Ветэрынарнае ўпраўленне МУС Расійскай імперыі, статыстычны савет і цэнтральны статыстычны камітэт, тэхнічна-будаўнічы камітэт, канцылярыя міністра і дэпартаменты агульных спраў, гаспадарчы, паліцыі і духоўных спраў замежных спавяданняў.

Савет міністра складалі кіраўнікі дэпартаментаў, спецыяльна прызначаныя імператарам чыноўнікі, а таксама кіраўнікі ўсіх, акрамя праваслаўнай, рэлігійных канфесій Расіі^[1].

Дэпартамент агульных спраў канкураваў з канцылярыі міністра. Прадметы яго ведамства: справаводства па асабістаму складу МУС, частка інспектарскай; справы па дваранскім выбарах, па пытаннях аб правах стану, аб збудаванні помнікаў і аб адкрыцці для гэтага падпісак; загадванне архіўнай часткай усяго міністэрствы і інш.

Дэпартамент паліцыі засяроджваў у сабе галоўнае загадванне справамі агульнай паліцыі; яму падпарадкоўваліся ўсе паліцэйскія органы ў дзяржаве. У прыватнасці, у падпарадкаванні гэтага дэпартамента складаліся: справы аб раскольніках і наогул пра секты, якія ўзнікаюць у нетрах праваслаўнай царквы; справы аб дзяржаўных злачынствах; справы аб нядоімках, так як клопат аб спраўным паступленні падаткаў ўскладалася на агульную паліцыю; справы аб забеспячэнні замежнікаў відамі на пражыванне ў Расіі і пра высылку замежнікаў; справы па сцвярджэнні статутаў розных таварыстваў і клубаў і вырашэння публічных лекцый, чытанняў, выстаў і з'ездаў, і многае іншае. У той жа час, асноўнымі службамі гэтага дэпартамента з'яўляліся доказнай і ахоўныя аддзяленні.

Гаспадарчы дэпартамент ведаў справы па народным харчаванні, грамадскаму прызрэнню, гарадскому грамадскаму кіраванні і земскаму гаспадарцы, па сцвярджэнні царкоўных таварыстваў, брацтваў і папячыцельств, па выдаленню з мяшчанскіх таварыстваў заганных членаў, па вырашэнні навукоўцаў з'ездаў і многія іншае. У 1894 г. у складзе гаспадарчага дэпартамента заснаваны асаблівы страхавы аддзел са страхавым пры ім камітэтам.

Дэпартамент духоўных спраў замежных спавяданняў ведаў, у якасці цэнтральнага ўстанаўлення, справы каталіцкага веравызнанняў, армяна-грыгарыянскага і пратэстанцкіх, а таксама духоўныя справы мусульман, яўрэяў, караімаў і ламаістаў.

Друкаваны орган: Часопіс Міністэрства ўнутраных спраў.

Знакі адрознення і ўзнагародыПравіць

Большую частку сваёй гісторыі Міністэрства ўнутраных спраў Расійскай імперыі не мела дзяржаўных узнагарод, прызначаных спецыяльна для яго супрацоўнікаў. У 1876 годзе імператарам Аляксандрам II была заснавана медаль «За беспарочную службу ў паліцыі», прызначаная для паліцэйскіх і пажарных. У 1887 годзе імператарам Аляксандрам III была заснавана медаль «За беспарочную службу ў турэмнай варце» — для чыноў турэмнага ведамства, да 1895 года , які знаходзіўся ў падпарадкаванні МУС^[2].

Акрамя таго, за 115 гадоў існавання МУС Расійскай імперыі, чыны гэтага ведамства ўзнагароджваліся многімі іншымі дзяржаўнымі ўзнагародамі. Напрыклад, вышэйшай узнагародай Расійскай імперыі — ордэнам Андрэя Першазванага было ўзнагароджана 22 вышэйшых службовых асобы міністэрства, нешматлікія з іх атрымалі ўзнагароду непасрэдна за працу на паліцэйскім ніве. Да іх можна аднесці начальніка жандармерыі А. Х. Бенкендорфа, генерал-губернатара Масквы . Д. В. Галіцына, міністраў унутраных спраў Л. А. Пероўскага, с. С. Ланскога, Д. А. Талстога^[3].

Гл. таксамаПравіць

Міністры ўнутраных спраў Расіі
Ведамасныя акругі Расійскай імперыі
Тэхнічна-будаўнічы камітэт МУС (ТСК)
МУС СССР
МУС Расіі

Зноскі

↑ В. Ф. Некрасов и др. МВД России: энциклопедия. — ОЛМА -Пресс, 2002. — С. 12. — 623 с. — ISBN 5-224-03722-0.
↑ Рогов М. А., 2004, с. 21, 23
↑ Рогов М. А., 2004, с. 16

[1] В. Ф. Некрасов и др. МВД России: энциклопедия. — ОЛМА -Пресс, 2002. — С. 12. — 623 с. — ISBN 5-224-03722-0.

[Рогов_М._А.—2004——21,_23-2] Рогов М. А., 2004, с. 21, 23

[Рогов_М._А.—2004——16-3] Рогов М. А., 2004, с. 16

[1]

[2]

[3]