Міхаіл Іванавіч Гальшанскі
Міхаіл Іванавіч Гальшанскі (? — 1433), прадстаўнік роду Гальшанскіх[4].
| Міхаіл Іванавіч Гальшанскі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 «Гіпацэнтаўр» | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Андрэй Вязынскі | ||||||
| Пераемнік | Міхайла Балабан | ||||||
|
|||||||
| Смерць | не раней за жнівень 1433 ці каля 1448 | ||||||
| Род | Гальшанскія[1] | ||||||
| Бацька | Іван Альгімонтавіч Гальшанскі[2] | ||||||
| Маці | Агрыпіна Святаслаўна[d][3] | ||||||
Біяграфія
правіцьЗ княжага роду Гальшанскіх. Сын Івана Гальшанскага з шлюбу з Агрыпінай, дачкой смаленскага князя Святаслава Іванавіча. Сястра Агрыпіны — Ганна, жонка Вітаўта[5]. Меў братоў Данілу (загінуў у бітве пад Вількамірам у 1435 годзе на баку Свідрыгайлы), Юрыя, Сямёна, Аляксандра, Андрэя, Глеба і сястру Ульяну (жонку кобрынскага князя Сямёна Раманавіча).
У 1422 годзе князь Міхаіл Іванавіч Гальшанскі згадваецца як намеснік кіеўскі.
Разам з братам Сямёнам Лютым быў актыўным удзельнікам міжусобнай вайны паміж Жыгімонтам Кейстутавічам і Свідрыгайлам за вялікае княжанне. Спачатку князь Міхаіл ваяваў на баку Свідрыгайлы і на чале яго войска ў чэрвені 1433 года разбіў войскі Жыгімонта, якімі камандаваў Пётр Мантыгірдавіч, каля Маладзечна[4][6].
Але неўзабаве князі Сямён і Міхаіл перайшлі на бок Жыгімонта. Імаверна, у жніўні 1433 года ў Барысаве Міхаіл трапіў у палон да Свідрыгайлы і быў пакараны смерцю.
Яго, як і брата Сямёна, патапілі ў Заходняй Дзвіне паблізу Віцебска.
Пячатка Міхаіла Іванавіча з выявай збройнага кентаўра захавалася пры акце Мельнскай дамовы.
Міхаіл Альшаніцкі або Альшанскі 1439—1448 гадоў
правіцьУ 1439—1448 гадах у крыніцах на Чырвонай Русі згадваецца Міхаіл Альшанскі або Альшаніцкі. Польская даследчыца Гетруда Малачынская лічыць яго тоесным Міхаілу Гальшанскаму, такім чынам, адмаўляе яго гібель у 1433 годзе[7]. Юзаф Вольф лічыць яго тоесным Міхаілу Канстанцінавічу Пінскаму, які тытулуецца па Альшаніцы — Міхаіл Альшаніцкі згаданы з патронімам «Канстанцінавіч» у адным з дакументаў Свідрыгайлы[8].
Міхаіл Альшаніцкі быў жанаты з Марыяй, якая, магчыма, паходзіла з Чырвонай Русі. У 1440 годзе жонка падарыла Міхаілу сёлы Заланіў, Дычкы, Підкамінь у Галіцкай зямлі[9]. У 1439 годзе Міхаіл згаданы, як Альшанскі і Быбельскі, таму выказваюць здагадку, што яго жонка — дачка Ходкі Быбельскага[7].
Радавод
правіцьЗноскі
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 96.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 95, 161.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 95.
- ↑ а б Гольшанские // Иван // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 157. — 737 с.
- ↑ Князья Гольшанские (Ольшанские). Генеалогия русской знати. Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2012. Праверана 4 студзеня 2010.
- ↑ Krupska Anna. Montygierdowicz Piotr (Petrassius, Pietrasz, Petrasy), (zm. po r. 1456) // Polski Słownik Biograficzny. — Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1976. — Tom XXI/4, zeszyt 91. — S. 675. (польск.)
- ↑ а б Małaczyńska Gertruda. Holszański Michał h. Hippocentaurus (zm. 1448)… — S. 589.
- ↑ Wolff, Kniaziowie…, ss. 14-15.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie… — T. 12. — S. 81. — № 807. (лац.)
Літаратура
правіць- Wolff J., Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Warszawa, 1895.
- Nowak P., Pokora P. Dokumenty strony polsko-litewskiej pokoju mełneńskiego z 1422 roku. — Poznań, 2004.
- Małaczyńska Gertruda. Holszański Michał h. Hippocentaurus (zm. 1448) // Polski Słownik Biograficzny. — Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1961. — Tom IX/4, zeszyt 43. — S. 589. (польск.)