Міхаіл Майсеевіч Антонаў
Міхаі́л Майсе́евіч Анто́наў (11 сакавіка 1923, Касцюковічы[1], Магілёўская вобласць — 4 верасня 1943, Арол) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, камандзір танкавага ўзвода 231-га асобнага танкавага палка 63-й арміі Бранскага фронту, Герой Савецкага Саюза (27.8.1943), старшы лейтэнант.
Міхаіл Майсеевіч Антонаў | |
---|---|
Дата нараджэння | 11 сакавіка 1923 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 4 жніўня 1943 (20 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | |
Род войскаў | бранетанкавыя войскі |
Гады службы | 1940—1943 |
Званне |
|
Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 11 сакавіка 1923 года ў пасёлку Касцюковічы, цяпер горад Магілёўскай вобласці Беларусі, у сям'і служачага. Беларус. Скончыў сярэднюю школу ў Краснаполлі.
У Чырвоную армію закліканы ў 1940 годзе Магілёўскім райваенкаматам Беларускай ССР. У 1941 годзе скончыў Ульянаўскае танкавае вучылішча. На фронце ў Вялікую Айчынную вайну з чэрвеня 1941 года[1].
Камандзір танкавага ўзвода 231-га асобнага танкавага палка (63-я армія, Бранскі фронт) камсамолец старшы лейтэнант Міхаіл Антонаў у перыяд з 14 ліпеня па 4 жніўня 1943 года ў баях на подступах да горада Арла (з 27 красавіка 2007 года — Горад воінскай славы), праявіў выключную мужнасць і гераізм[1].
Адважны афіцэр-танкіст, з даручаным яму ўзводам танкаў Т-34, сем разоў атакаваў непрыяцеля, пракладваючы шлях савецкай пяхоце.
Старшы лейтэнант Антонаў М. М. асабіста падбіў 5 варожых танкаў, падавіў 4 арудзія, знішчыў больш за чатыры дзесяткаў салдат праціўніка.
Раніцай 4 жніўня 1943 года танкавы ўзвод Міхаіла Антонава, нягледзячы на пагібельны агонь гітлераўцаў, вырваўся на пярэдні край іх абароны на ўсходняй ускраіне Арла. Экіпаж яго танка першы ўступіў у бой, знішчыўшы некалькі дзясяткаў варожых салдат і раздавіўшы гусеніцамі процітанкавае арудзіе. Гэта, практычна, прадвызначыла зыход бою.
Але, раптам, па левым борце «трыццацьчацвёркі» ўзводнага Антонава адна з замаскіраваных нямецкіх гармат адкрыла агонь. Баявая машына атрымала некалькі прамых трапленняў і загарэлася.
Старшы лейтэнант Антонаў паспеў пакінуць падпалены танк, і тут жа яго і іншых воінаў прымусіў прыціснуцца да зямлі варожы кулямётчык. У гэты крытычны момант бою, танкіст Міхаіл Антонаў кінуўся на рулю кулямёта і коштам свайго жыцця прымусіў яго змоўкнуць.
А на наступны дзень, 5 жніўня 1943 года, горад Арол быў цалкам вызвалены ад акупантаў.
Узнагароды
правіць- Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза
- Ордэн Леніна
- Ордэн Чырвонай Зоркі
Памяць
правіць5 жніўня 1943 мужны танкіст М. М. Антонаў быў пахаваны ў брацкай магіле, размешчанай у чыгуначным парку ў Арле. Пасля вайны рэшткі Героя былі перапахаваны на воінскім участку Траецкіх могілак.
Імем Героя названыя вуліца і школа ў пасёлку гарадскога тыпу Краснаполле Магілёўскай вобласці Беларусі[1], дзе ўстаноўлена мемарыяльная дошка, вуліца ў горадзе Арле і школа ў пасёлку гарадскога тыпу Колпны Арлоўскай вобласці.
Зноскі
Літаратура
правіць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — С. 387. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382
Спасылкі
правіць- Міхаіл Майсеевіч Антонаў на сайце «Героі краіны» (Праверана 25 жніўня 2011)