Нічыпар Тодаравіч Чарнушэвіч

Нічыпар Тодаравіч Чарнушэвіч (1 (14) лістапада 1900, Капыль, Слуцкі павет, Мінская губерня — 18 лютага 1967, Мінск) — беларускі паэт, перакладчык, драматург. Брат пісьменніка Міколы Хведаровіча.

Нічыпар Тодаравіч Чарнушэвіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	14 лістапада 1900(1900-11-14)
Месца нараджэння	Капыль, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	18 лютага 1967(1967-02-18) (66 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Пахаванне	Усходнія могілкі
Альма-матар	педагагічны факультэт БДУ (1928)
Месца працы	Савецкая Беларусь
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	драматург, перакладчык, паэт
Гады творчасці	1923 — 1930
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Ленінскі камуністычны саюз моладзі Беларусі
Член у	Маладняк
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Літаб’яднанне «Маладняк» 1924-1925. Нічыпар Чарнушэвіч стаіць другі злева

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1915—18 знаходзіўся ў Калузе, жыў у прытулку для дзяцей бежанцаў. У 1917—1920 настаўнічаў у Траянаўскім земскім народным вучылішчы на Капыльшчыне. У 1920—1922 служыў у Чырвонай Арміі.

Вучыўся на сацыяльна-гістарычным аддзяленні педагагічнага факультэтата Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1922—1928). Вучобу сумяшчаў з працай літсупрацоўніка, потым загадчыка аддзела ў газеце «Савецкая Беларусь» (1924—1929). У 1926 быў адным з рэдактараў друкаванага органа беларускага студэнцтва «Голас студэнта». Член літаратурнага аб'яднання «Маладняк». У 1929—1930 слухач Вышэйшых навукова-педагагічных курсаў пры 2-м Маскоўскім універсітэце.

27 сакавіка 1930 арыштаваны ДПУ БССР па справе «Саюза вызвалення Беларусі. 10 красавіка 1931 прыгавораны да 5 гадоў ссылкі ў г. Вятку. У ссылцы захварэў на сухоты, ад якіх пакутваў усё жыццё.

У 1931—1935 супрацоўнік газеты «Вятская правда» (пазней «Кировская правда»). У 1935—1941 выкладаў гісторыю ў сярэдніх школах Масквы. У кастрычніку 1941 эвакуіраваўся ў Цюмень, дзе працаваў загадчыкам аддзела рэдакцыі газеты «Тюменская правда».

З 1947 жыў у Мінску. Працаваў начальнікам планавага аддзела Белсельгасзабеспячэння, выкладчыкам гісторыі ў Мінскай афіцэрскай школе (з 1949), старшым інжынерам трэста папяровай прамысловасці (з 1952), потым ў Беларускім дзяржаўным выдавецтве і на Беларускім радыё.

Сябра СП БССР з 1957.

Рэабілітаваны 19 верасня 1960.

Памёр 18 лютага 1967, пахаваны на Усходніх могілках у Мінску.

Творчасць

Першыя вершы надрукаваў у 1923 (часопіс «Полымя»). У кнігах паэзіі «Дзіва» (1927), «Нясу надзею» (1962), «Гаворка дум» (1966), «Выбраныя вершы» (1975) роздум над месцам чалавека на зямлі, тэма прыроды. Аўтар п’ес «Шукальнікі вышыні», «Сям’я доктара Чыверса», кінааповесці «Арсенал пачуццяў».

Перакладаў на беларускую мову творы рускіх, украінскіх, яўрэйскіх паэтаў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. С. 239
• Чарнушэвіч Нічыпар // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995. Т. 6. С. 255
• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.