П’ер Мартэн

П’ер-Эміль Мартэн (фр.: Pierre-Émile Martin; 18 жніўня 1824, Бурж, дэпартамент Шэр, Францыя — 25 мая 1915, Фуршамбо, дэпартамент Ньеўр, Францыя) — французскі металург.

П’ер Мартэн
фр.: Pierre-Émile Martin
Імя пры нараджэнні:	фр.: Pierre Blaise Martin
Дата нараджэння:	17 жніўня 1824(1824-08-17)
Месца нараджэння:	Бурж, Шэр, дэпартамент, рэгіён Цэнтр — Даліна Луары, Францыя
Дата смерці:	19 мая 1915(1915-05-19) (90 гадоў)
Месца смерці:	Фуршамбо[d], дэпартамент Ньеўр, рэгіён Бургундыя, Бургундыя — Франш-Кантэ[d], Францыя
Грамадзянства:	Францыя
Адукацыя	Горная школа Парыжа[d]
Узнагароды і прэміі	Bessemer Gold Medal[d] (1884)
П’ер Мартэн на Вікісховішчы

Біяграфія

Па заканчэнні горнай школы працаваў на металургічным заводзе свайго бацькі ў горадзе Фуршамбо, у 1854-1883 быў дырэктарам металургічнага завода ў Сірой (блізу горада Ангулем).

Мартэнаўскай працэс

У 1864 прапанаваў новы спосаб атрымання літой сталі ў рэгенератыўных палымяных печах. Выкарыстаўшы распрацаваны незадоўга да гэтага нямецкім інжынерам Ф. Сіменсам прынцып рэгенерацыі цяпла прадуктаў гарэння, Мартэн ўжыў яго для падагрэву не толькі паветра, але і газу. Дзякуючы гэтаму ўдалося атрымаць тэмпературу, дастатковую для выплаўлення сталі. Мартэнаўскай спосаб стаў шырока прымяняцца ў металургіі ў апошняй чвэрці XIX стагоддзя.