Пажыццёвы сенатар (Італія)
Пажыццёвы сенатар — ганаровая пасада ў Сенаце Італіі.
Па канстытуцыі Італіі, атрымаць пажыццёвую сенатарскую пасаду могуць толькі былыя Прэзідэнты рэспублікі (артыкул 59, п. 1). Акрамя таго, Прэзідэнт краіны можа ганараваць гэтагым гонарам пяць грамадзян «якія ўславілі Радзіму выбітнымі заслугамі ў сферы грамадскай дзейнасці, навукі, мастацтва і літаратуры» (артыкул 59, п. 2).
Існуе праблема, ці з'яўляецца мяжа ў пяць пажыццёвых сенатараў, замацаваная ў артыкуле 59, п. 2 канстытуцыі максімальнай мяжой прызначэнняў у распараджэнні кожнага прэзідэнта ці максімальнай мяжой пажыццёвых сенатараў, прадстаўленых у Сенаце. Сумненне здаецца зараз вырашаным на карысць другога рашэння, якое, замацоўваючы максімальны лік пажыццёвых сенатараў, не дазваляе невыбраным сенатарам сур'ёзна скампраметаваць Сенат.
Спіс пажыццёвых сенатараў
правіцьУ тэксце выдзелены 6 пажыццёвых сенатараў, які дзеючаць цяпер.
|
|
|
Зноскі
- ↑ Джавані Леонэ быў пажыццёвым сенатарам з 1967 па 1971 год (па прэзідэнцкай квоце) і з 1978 па 2001 год, як былы Прэзідэнт Італьянскай Рэспублікі.
- ↑ Джорджа Напалітана, пасля Джавані Леонэ, з'яўляецца другім пажыццёвым сенатарам (з 2005 года) які быў выбраны Прэзідэнтам Італьянскай Рэспублікі (c 2006 года).
- ↑ Артура Тасканіні, прызначаны пажыццёвым сенатарам 5 снежня 1949 года і адмовіўся ад гэтай пасады на наступны дзень.