Паланцін
Паланцін[1] (фр.: palantine ад palatin — «пфальцкі»[2]) — футравая або аздобленая футрам доўгая жаночая накідка прамавугольнай формы. У цяперашні час паланцінам называюць прастакутныя накідкі з воўны, шоўку, лёну, атласу і многіх іншых матэрыялаў. Такое покрыва з памерамі не менш за паўметра па шырыні і да двух метраў даўжынёй нярэдка ўпрыгожана па краях альбо па перыметры узорам; колеравая гама разнастайная. Яго можна выкарыстоўваць як накідку, павязваць як шалік ці як галаўны ўбор.
Гісторыя правіць
Гэты элемент адзення ўвайшоў у моду ў Францыі каля 1676 года, калі Лізавета Шарлота Пфальцкая (Лізелота), жонка Філіпа I Арлеанскага (малодшага брата Людовіка XIV), дачка курфюрста Пфальца (ням.: Pfalz; фр.: Palatinat) першай прадэманстравала элегантны спосаб абараняцца ад холаду з дапамогай невялікага пакрывала з футра собаля, прывезенага ёю са сваёй радзімы — нямецкага княства Пфальц[3]. Назва мае паходжанне ад тытула ўладальнікаў Пфальца — паланціны, гэта значыць першыя з сямі курфюрстаў імперыі.
У Расіі захапленне паланцінамі пачалося ў XVIII стагоддзі[3]. Мода на паланцін прыйшла ў Расію ў 1724 годзе і карысталася поспехам аж да Рэвалюцыі 1917 года.
-
Партрэт Жанны Сільвані Арну-Плесі, сярэдзіна XIX стагоддзя -
Лола Мантэз, паміж 1875 і 1917 гадамі -
-
The Ino. J. Mitchell Co., 110, Réaumur, Paris, 1912 -
Мэрылін Манро ў 1954 годзе
.jpg)
_-07.jpg)
Зноскі
- ↑ Лазука 2015, с. 136.
- ↑ Источник. Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014.
- ↑ а б Мех: история, мода, практические советы. — ОЛМА Медиа Групп, 2002. — С. 85—86. — 128 с. — ISBN 9785224039111.
Літаратура правіць
- Лазука, Барыс Андрэевіч. Слуцкія паясы і еўрапейскі тэкстыль XVIII стагоддзя. Малы лексікон / Б. А. Лазука; [фота: Б. А. Лазука, М. П. Мельнікаў]. — Мінск: Беларусь, 2015. — 170, [2] с. : каляр. іл., партр. ; 30 см. Фактычная дата выхаду ў свет ― 2014. ― Бібліяграфія: с. 170―171.
- Балязин В. Н. Неофициальная история России 2007 ISBN 978-5-373-01229
- Виноградов Е. История Мировой культуры 2001 (МГТУ им. Н. Э. Баумана)