Партыя незалежнасці Злучанага Каралеўства
Партыя незалежнасці Злучанага Каралеўства (англ. United Kingdom Independence Party) — права-кансерватыўная палітычная партыя Вялікабрытаніі, якая выступала супраць членства Вялікабрытаніі ў Еўрасаюзе. Аб’ядноўвае 12 рэгіянальных арганізацый Вялікабрытаніі.
| Партыя незалежнасці Злучанага Каралеўства | |
|---|---|
| англ.: United Kingdom Independence Party | |
 | |
| Лідар | Пол Натал |
| Заснавальнік | Alan Sked[d][1] |
| Дата заснавання | 3 верасня 1993[2] |
| Штаб-кватэра |
 Вялікабрытанія, Ньютан-Эбат |
| Краіна | |
| Ідэалогія | еўраскептыцызм, папулізм, эканамічны лібералізм |
| Інтэрнацыянал |
 Еўропа за свабоду і дэмакратыю |
| Маладзёжная арганізацыя | Young Independence[d] |
| Колькасць членаў | 32 757 |
| Сайт | ukip.org |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
У асноўным, партыя прыцягвае да сябе пратэстны электарат. Некаторыя крытыкі лічаць партыю папулісцкай.
Гісторыя правіць
Заснавана ў 1993 годзе гісторыкам Аланам Скедам. У партыю перайшлі некаторыя члены Кансерватыўнай партыі, у якой былі сур’ёзныя рознагалоссі адносна будучыні фунта стэрлінгаў пасля «чорнай серады» (16 верасня 1992 года — у гэты дзень адбылося рэзкае патанненне фунта стэрлінгаў).
У 1999 годзе партыя атрымала 3 дэпутацкія месцы на выбарах у Еўрапарламент, але неўзабаве адзін з дэпутатаў праў рознагалоссі выйшаў з партыі.
На выбарах у Еўрапарламент 2009 года партыя выступала за стварэнне працоўных месцаў у Вялікабрытаніі непасрэдна для брытанцаў, за ўзмацненне жорсткасці іміграцыйнай палітыкі ў Вялікабрытаніі і Еўрасаюзе ў цэлым, за пашырэнне знешніх гандлёвых сувязяў, за абавязковае правядзенне рэферэндуму па Канстытуцыі ЕС або кожным аналагічным дакуменце[3]. Акрамя таго, партыя заклікала аддаць галасы за яе ў знак пратэсту ўраду (The Government is determined not to allow your voice to be heard. A vote for UKIP is a vote to say 'No' loudly and clearly)[3]. На гэтых выбарах партыя атрымала 16,5 % галасоў (на 0,8 % больш за кіруючых лейбарысты) і правяла ў Еўрапарламент 13 дэпутатаў, сярод якіх — былы прэзідэнт партыі Найджэл Фарадж[4].
5 лістапада 2010 года, пасля дзевяцімесячнага лідарства ў партыі барона Пірсана, прамым галасаваннем членаў быў ізноў абраны Найджэл Фарадж, які ўжо ўзначальваў партыю ў 2006—2009 гадах.
На еўрапейскіх выбарах 22 мая 2014 года партыя сенсацыйна перамагла, атрымаўшы 27,49 %, што прынесла ёй 24 месцы з 73 ад Злучанага Каралеўства ў Еўрапейскім парламенце.
7 мая 2015 года партыя ўпершыню правяла ў Палату абшчын аднаго дэпутата. Тады на парламенцкіх выбарах партыя атрымала 12,6 % галасоў выбаршчыкаў і заняла трэцяе месца, саступіўшы толькі кансерватарам і лейбарыстам.
4 ліпеня 2016 года Найджэл Фараж абвясціў пра адстаўку з пасады лідара партыі з прычыны спрыяльных для яго вынікаў рэферэндуму пра выхад Вялікабрытаніі з Еўрасаюза, які адбыўся 23 чэрвеня 2016 года, і дасягнення, такім чынам, асноўнай мэты, дзеля якой ён і прыйшоў у палітыку.
16 верасня 2016 года лідарам партыі абрана Дыяна Джэймс (праз 18 дзён сышла ў адстаўку).
28 лістапада 2016 года лідарам партыі абраны Пол Натал.
Крыніцы правіць
- ↑ BBC World Service - Witness History, The birth of UKIP — 1997.
- ↑ а б UKIP: The story of the UK Independence Party's rise — 1997.
- ↑ а б UKIP Campaign policies Euro elections 2009 Архівавана 21 красавіка 2010. (англ.)
- ↑ Your MEPs: Фараж, Найджел|Найджел Фараж Архівавана 5 жніўня 2011. (англ.)