Паўночнаэкватарыяльнае цячэнне

Паўночнаэкватарыяльнае цячэнне (Паўночныя пасатныя цячэнні) — цёплае марское цячэнне ў Ціхім, Атлантычным і Індыйскім акіяне.

У Ціхім акіяне Паўночнаэкватарыяльнае (Паўночнае пасатнае) цячэнне ўзнікае ў выніку адхілення Каліфарнійскага цячэння і працякае паміж 10° і 20° паўночнай шыраты ў заходнім кірунку, пакуль перад усходнім узбярэжжам Філіпінаў не адхіляецца і не пераходзіць у цёплае цячэнне Курасіа.

У Атлантычным акіяне ўзнікае з Канарскага цячэння і працякае паміж 10° і 30° паўночнай шыраты ў паўночна-заходнім кірунку, з’яўляючыся адной з крыніц Гальфстрыма.

У Індыйскім акіяне кірунак Паўночнаэкватарыяльнага цячэння залежыць ад пары года. У зімовыя месяцы, на якія прыпадае сезон дажджоў з паўночнага ўсходу, яно з’яўляецца слабым цячэннем у заходнім кірунку ўздоўж экватара. У летнія месяцы, калі дажджы ідуць з паўднёвага захаду, узмацняецца Самалійскае цячэнне, якое цячэ ў паўночна-ўсходнім кірунку ўздоўж узбярэжжа Афрыкі і паварочвае на ўсход, абыходзячы Індыю.