Праліў Невяльскога
старонка неадназначнасці ў праекце Вікімедыя
Пра́ліў Невяльско́га[1] (руск.: Пролив Невельского) — праліў паміж Еўразіяй і востравам Сахалін. Злучае Татарскі праліў з Амурскім ліманам.
| Праліў Невяльскога | |
|---|---|
 | |
| Характарыстыкі | |
| Шырыня | 7,3 км |
| Даўжыня | каля 56 км |
| Размяшчэнне | |
| 52°10′13″ пн. ш. 141°36′19″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
Даўжыня праліва каля 56 км, найменшая шырыня 7,3 км, глыбіня на фарватары да 7,2 м. Ад канца студзеня да сакавіка ўкрыты лёдам.
Названы ў 1909 годзе ў гонар Г. І. Невяльскога, які адкрыў праліў у 1849 годзе і канчаткова даказаў, што Сахалін з’яўляецца востравам[2].
Крыніцы
правіцьЛітаратура
правіць- Невяльско́га пралі́ў // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 264. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
- Невельско́го проли́в // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 442. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
- Невельско́го проли́в // Т. 17. Моршин — Никиш. — М. : Советская энциклопедия, 1974. — С. 393. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Невельско́го проли́в // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 332. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
- Невельско́го // Географические названия Росии: Топонимический словарь: более 4000 единиц / Е. М. Поспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 307. — 523 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст), ISBN 978-5-271-20728-0 (Астрель). (руск.)
- Невельско́го проли́в // Энциклопедический географический словарь (руск.). — М.: РИПОЛ классик, 2011. — С. 462. — 800 с. — (Словари нового века). — 5 000 экз. — ISBN 978-5-386-03063-6.