Праскоўя Сцяпанаўна Іванова

Праскоўя Сцяпанаўна Іванова
Праскоўя Сцяпанаўна Іванова
	руск.: Прасковья Степановна Иванова
Дата нараджэння	23 кастрычніка 1904
Месца нараджэння	Вялікае Воснае[d], Усцюжанскі павет[d], Наўгародская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	25 красавіка 1970 (65 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Род дзейнасці	вучоная, выкладчыца ўніверсітэта
Навуковая сфера	ветэрынарыя
Месца працы	Маскоўскі зоаветэрынарны інстытут[d]; Іванаўскі сельскагаспадарчы інстытут[d]; Віцебскі ветэрынарны інстытут;
Навуковая ступень	доктар ветэрынарных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Ленінградскі ветэрынарны інстытут (1927);
Навуковы кіраўнік	Васіль Ларыёнавіч Якімаў[d]
	Медаль «За працоўную доблесць»

Праскоўя Сцяпанаўна Іванова^[1] (руск.: Прасковья Степановна Иванова; 23 кастрычніка 1904 — 25 красавіка 1970) — вучоны ў галіне ветэрынарнай паразіталогіі. Доктар ветэрынарных навук (1949). Прафесар (1949).

Біяграфія

П. С. Іванова нарадзілася ў вёсцы Вялікае Воснае Усцюжанскага павета Наўгародскай губерні (зараз ва Усцюжанскім раёне Валагодскай вобласці Расіі). У 1927 годзе скончыла Ленінградскі ветэрынарны інстытут, працавала ветэрынарным ўрачом у Забайкаллі. У 1934 годзе паступіла ў аспірантуру, удзельнічала ў паразіталагічных экспедыцыях у Сярэдняй Азіі. У 1934 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю. З 1935 года дацэнт Маскоўскага зоаветэрынарнага інстытута, затым у Варонежы. З 1945 г. П. С. Іванова загадчык кафедрай паразіталогіі Іванаўскага сельскагаспадарчага інстытута (руск.) (бел.. У 1949 годзе абараніла доктарскую дысертацыю. З 1956 г. П. С. Іванова на пасадзе загадчыка кафедрай паразіталогіі Віцебскага ветэрынарнага інстытута.

П. С. Іванова займалася вывучэннем пратазойных хвароб, бабезіёзу і анаплазмозу буйной рагатай жывёлы, піраплазмозу і нуталіёзу коней і інш. Упершыню даказала ролю кляшчоў роду Dermacentor у распаўсюджванні піраплазмозу. Апублікавала больш за 100 навуковых работ. Стварыла школу сваіх вучняў.

Сярод апублікаванага:

Важнейшыя паразітарныя захворванні свіней. — Мн., 1959.;
Кровопаразитные болезни крупного рогатого скота. — Мн., 1963. (разам з Р. К. Гобземам)^[2].

↑ Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.
↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7.

Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз. — С. 393.
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7). — С. 150.